naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

brokken lijmen

door b_engel

het verdriet dat ik bij je zie
hoe je naar de maan kijkt
en niet vaarwel zegt

hoe je alles bij elkaar scharrelt
vooral jezelf
helemaal versnipperd
geen afscheid nemend

hoe je verlaten achterblijft
met liefde
gierend door je lijf
jij, die het bijna begeeft

samen rapen we
elk onze eigen brokken op
in bed
de rug naar elkaar toe
lijmen we

ik met tranen
jij al snurkend

feedback van andere lezers

• killea
  moving poem, b engel
  xx
  j
  b_engel: dank je wel
• Ivan
  jij, die het bijna begeeft,Jij voor wie ik leef, loopt beter, maar een schitterend gedicht, prachtige inhoud, en zo waar, vr/gr Ivan Grud
  b_engel: dat zou voor mij de inhoud te veel veranderen denk ik. Maar dank je voor de tip. Ale sik het even heb laten liggen bekijk ik het nog eens.
  en idd heel erg waar
  groetjes
• alie_jankind
  mooi beeldend gedicht
  
  groeten
  b_engel: dank je wel
• miepe
  heel mooi en gevoelig en ...
  
  ik (maar dat ben ik maar hoor) zou "snurken" vervangen door: hoorbaar slapen
  zomaar een voorstel hoor, vind dat snurken op het einde om te lachen en dat mag ik misschien niet doen
  b_engel: daar mag je gerust mee lachen
  het is lachen of wenen en dan kies ik ook liever voor lachen
• tessy
  Dit raakt me,.. heel duidelijk hoe mensen op verschillende manieren met verdriet omgaan
  b_engel: ja, dat is zooooooo verschillend
• JakobRo
  beeldend en rakend
  b_engel: dank je voor mooie fb JakobRo
• secret
  Mooi en heftig
  liefs
  b_engel: dank je
• Mistaker
  Ik heb dezelfde reactie als Miepe.
  Erg mooi gedicht!
  
  Liefs,
  Greta
  b_engel: en is dat storend diezemfde reactie?
  dank je voor erg mooi!
  liefs
• yellow
  ik kan hier even niets zeggen,
  rakend!
  b_engel: ik begrijp het Marc
  liefs
• jamal
  in de laatste drie jaren van de relatie met mijn ex-vriendin, lag ik op dezelfde manier aan de rand van het bed. alleen snurkte niemand van ons beiden maar durfde ik niet de woorden uit te spreken (vaarwel) en negeerde zij elk moment om het te horen....
  
  tranen van verdriet vullen een emmer vol waarin uiteindelijk een spiegel verscheen die mij confronteerde met wat de ogen al die tijd vertelden....dus....ze wist het al veel langer dan ik dacht.
  
  jij schrijft zo puur Dominique! hoef maar enkele woorden van je werk te lezen en ik ben meteen mee....
  
  xxx - sterkte!
  b_engel: jamal,
  hoe krijg je alles op een rijtje? daar ben ik zo slecht in. Het overzicht vinden... Bij de ene keuze, bij de andere keuze... ze staan zo los van elkaar... lijkt soms.
  Ik volg mijn hart, haast altijd en dan... kan ik het opeens niet meer.
  Hoe weet je dat het tijd is? en wat met het verstand?
  je volgt me wel... denk ik
  liefs
  xxx
• Vansion
  uitstekend, zonder overbodige franje en vooral zonder zuur de "brokken" verwoord
  dit is de essentie van dichten
  
  
  
  b_engel: dank voor deze zeer mooie fb. Hier ga ik van blozen...
• lucky
  de laatste strofe is veelzeggend
  voor het gedicht
  b_engel: inderdaad
  dank je