|
< terug
geen titel
Wat jij zegt, wat ik zeg
en jij en jij en jij
het heeft er grondig lak aan
alles komt op hetzelfde neer
alleen lijkt het allemaal zo verdraaid
want uiteindelijk draait de steen rond
in een paar onderzoekende handen
Het schemert altijd aan de onderkant
Al het kostbare
bevindt zich luchtig en ongrijpbaar
tussen de zuilengalerijen van generaties
binnenin onze verlichte schedels
we zetten ons een hoed op
alsof we ons door een boomgaard begeven
elk sprekend voor zichzelf
onder de vermomming van de maakbare mens
Hier en daar een kandelaar
met een wassen onderwerp,
werkwoord en lijdend voorwerp
in de nissen kleine pruimelaars
met plukbare ideeën, zorgvuldig
en kostbaar gerijpt onder het gesproken licht
De wereld is geboren in een eindig aantal vruchten
Uiteindelijk zullen we verstenen
in een filosofische schoolslag
terwijl alles wegdraait in het blauw
en onze beenderen te bleken liggen
in het witte licht van de geschiedenis
Zie ze daar liggen
met hun honderdduizend jaren
van zichzelf herhalen
in de waan van een nieuw licht
feedback van andere lezers- miepe
of dat nu waar is of niet
wat jij zegt, wat ik zeg
alles is weer meer en meer een bewering
gestaafd op gruis-van-het-eigen-gebouwd-huis
blij dat je terug bent, vent(je) - killea
fantastic dddfish!
xx
j - tessy
Hoe durf je je fan zo lang laten wachten op wat nieuws ;-)
|
