|
< terug
Ontkracht geluk (If ever comes a day)
ik heb ze geteld
de tranen die
wanhopig zochten
naar begrip
en zag de blik
maar niet de pijn
die in je ogen lag
ik zou je willen koesteren
als de dochter
die nooit was
maar jouw god en de mijne
zijn nog steeds op zoek
naar die ene druppel uit een zee
waar in een golf
niet langer woede schuilt
ik gaf je de knuffel
waar je om vroeg
en keek je na
terwijl de zon
je haren kleurde
toen jouw hoop verdween
en vraag me af
of ons hart
ooit zal vergeven
© Eric
De "oorspronkelijke" versie :
If ever comes a day
I've counted the tears
as desperately they searched
to understand
but failed to glance
the pain that danced
deep in your eyes
I'd like to hold you
as a daughter that never arose
since your God and mine
still don't compromise
to find the single rose
that grows
deep in the sea
where anger hides
I saw your hair
deep coloured by the sun
and as you walked away
I hugged the memory
of your hope
wandering if
ever comes a day
that hearts will breathe
in harmony
© eric
feedback van andere lezers- tessy
Mooi Eric, ik word er stil van.
eric: Dat mag, maar niet te lang, hoop ik.
Dank voor je reactie! - alie_jankind
Bijzonder krachtig gedicht,
inderdaad om stil van te worden
graag gelezen
groeten
eric: Dank je wel! - yellow
stilmakernd,
M.
eric: Hm- lijkt me een algemene reactie - iedereen stil.
Bedankt weet!
|
