< terug
anna-loge liefde
op jou wil ik wel wachten
verscheurd in eenzame nachten
onder jou wil ik wel kreunen
de zwaartekracht laten leunen
voor jou wil ik wel sterven
mijn deugd en wil bederven
achter jou wil ik wel lopen
mijn lijf in hopen dopen
tegen jou wil ik wel vechten
me voor je zwakte verknechten
met jou wil ik wel leven
mijn ziel en hart afgeven
zonder jou kan ik niet gaan
moet ik mijn durf afstaan
door jou wil ik wel geloven
mijn kritisch brein verdoven
rond jou wil ik wel hangen
door je reuk bevangen
uit jou haal ik mijn kracht
heb ik mezelf bedacht
in jou wil ik wel beven
mijn geboorte herbeleven
feedback van andere lezers- ivo
het is net of een opgeblazen ballon loopt leeg in een vloed van gedachten en woorden, zoveel dat ik met moeite mijn geest kan sturen om te zeggen dat ik rustiger moet lezen ..
en als de stormvloed dan over is dan voel ik me beven en mijn geboorte herbeleven want ja er is wel wat gebeurd in dat ene moment van enkele honderden tekens die mij overweldigden en mijn geest haast verkrachtte met het geweld dat je hier hebt getoond eisenik: thnx :) - drebddronefish
Mooi kunststukje.
groetjes eisenik: thnx - jack
Ben het helemaal eens met Ivo, dat leeglopende ballon-gevoel had ik ook. Ik zat de hele tijd te denken: dit moet een heel sterk einde krijgen of het zakt helemaal in elkaar; en je stelt niet teleur. Geslaagd! ;-)
"Mijn lijf in hopen dopen" = heel mooi. eisenik: thnx - anne
ik voel me aangesproken met één lettertje verschil. Moet liefde zijn! eisenik: :) - b_engel
hier ook het ballon gevoel...etc...
Een prachtwerk! groot applaus! eisenik: =) dank je - lucky
het kan me niet echt bekoren dit werkje van je. Halverwege slaat de verveling toe door het veelvuldig gebruik van 'jou dit jou zus jou zo' en de overdaad aan rijm
eisenik: mja die overdaad en herhaing zijn dan ook de 'annaloge' wending hier... zoa
|