naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

diep, heel diep

door dorus

diep, heel diep binnen
in mijn ziel,
waar er slechts stenen zijn
en hard fossiel
voel ik, van mateloos beminnen,
de zoete pijn
u zonder grenzen toebehoren
zonder denken of bezinnen

kom mijn versteende nacht verstoren
wek fossielen weer tot leven
stenen openen de ogen
strekken handen om te geven

jij bent het vuur dat staal moet smeden
het vaste anker van mijn hart
me altijd dicht bij jou te weten
de vuurwal van mijn smart

dorus

feedback van andere lezers

• ppe
  voel ik
  van mateloos beminnen
  de zoete pijn
  zonder grenzen toebehoren
  zonder denken of bezinnen
  
  volgens mij zal de lezer minder haperen. voor de rest vind ik het een erg mooi gedicht. taalgebruik is heel anders dan bij de meeste hier en dat geef charme aan dit gedicht
• ivo
  ik volg ppe weer eens helemaal ..
  
  het is wel een bijzonder iets uw gedicht ...
• GoNo2
  Zoals gewoonlijk graag gelezen, Dorus!
• fairy
  Onvoorwaardelijke liefde... En soms gaat daar smart mee gepaard.
  
  GoNo2 neemt me de woorden uit mijn mond ;-)
  
  Wendy x
• Victoria
  mooi!
  dorus: merci
• KapiteinSeBBos
  krachtig!
  dorus: danke