naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Tussen Lucht & Aarde

door supervillain

op vruchtbaar grond
ontstak spontaan een
klein vlammetje.

de oneindige
wind kwam en

maakte het vlammetje
steeds een beetje groter.

het was een
liefdesspel
tussen lucht en moeder aarde.

totdat de wind en aarde
allebei moe waren van
steeds dezelfde
spelletjes te spelen.

de wind vertrok.

en moeder aarde
suste het vuur

maar
doofde het niet.

zodat de wind
altijd welkom was om
ooit weer te komen
spelen.

want ze wist dat
net als de
wind,
komt en gaat
liefde.

feedback van andere lezers

• ivo
  als een sprookje met een moraal
  supervillain: Hartstike bedankt Ivo, zo had ik het nog niet bekeken.
• alie_jankind
  inderdaad als een klein sprookje,
  mooi verhaald
  
  groeten
  supervillain: dankje wel
• Liesje
  prozaïsch mooi!
  supervillain: bedankt
• tessy
  tja van spelletjes spelen wordt men moe, en aan vuur kan men zich branden natuurlijk.
  Maar het is een mooi gedicht, graag gelezen. Ik hoop voor jouw dat je liefde weer komt.
  supervillain: Dankje wel Tessy, Liefde is oneindig net als de wind. Er is mischien nu een vertrokken. De wind zal er een andere voor terug in de plaats brengen :-)