< terug
gekarteld optimisme
kopje thee uitgewist
voorbij de grens,
de lijnen buiten
het fotopapier.
was het wel thee?
ze boog zich
het beeld uit,
haar arm reikte weg
oud gezicht, blij
bleef jonger lachen,
mondhoeken geknipt
om niet te vergeten
steeds maar herbeginnen
het dartelend kijken
naar wie ze was en is;
haar lippen blijven
- mij winnen. -
feedback van andere lezers- Mistaker
Op een paar punten na vind ik dit een uitstekend gedicht. Strofes 1 en 2: erg mooi! In strofe 3 vind ik 'omhoge' niet mooi, gezocht.
Laatste regel vind ik gewon raar, maar mischien mis ik iets? Dat rijm opeens vind ik ook niet geslaagd. Maar toch een uitstekend hoor.
Groet,
Greta vink: Misschien een mondhoekwenk? - Liesje
respect- en liefdevol mooi! vink: dank! - anne
Er zit heel wat gevoel in, mooi hoor. vink: Dank! - julien_maleur
Fijn gevonden. Het lijkt mij alsof je het beeld van een oudere persoon in je geest bijknipt, zoals je een foto zou bijwerken, om uiteindelijk alleen dat blijde en dartele van die persoon en zijn mondhoeken in een lach geplooid in je geheugen op te slaan.
groeten
JM vink: Zeer goed begrepen, daar ben blij om!
|