< terug
De Muur
muur van onverschilligheid
netjes gelijnd en gemetst
met cement van hypocrisie
loodrecht zonder houvast
het hart ingekapseld
in staal en beton
aderen waarin geen bloed
meer lijkt te vloeien
maar venijn en haat
geen liefde meer te geven
ieder op z'n eigen leven
mooie woordjes neerschrijven
en verder onverschillig blijven
dat is er wat er van de mens nog rest
is het dan verwonderlijk,
dat ik hen mijd als de pest?
©GoNo
feedback van andere lezers- ivo
het leven is geen paradijs, voor niemand niet en voor men een ander oordeelt moet men ook weten in welke poel van misserie deze mens zich bevindt ... en soms trekt men mensen onbedoeld mee in een soep van misserie die niemand had gewild ... het leven is nu eenmaal grillig en onbetrouwbaar, waarom zouden mensen dan ook niet zo zijn?
- vink
Het is waar en mooi geschreven. - bragt
Dit is wel zeer zwart.
Omwille van de mens mag een mens zichzelf niet kwetsen want hij blijft zijn eigen uniciteit. Zich gekwetst voelen is menselijk. - alie_jankind
De wereld ziet er wel heel zwart en ommuurd uit ...
Hoop dat op een dag het najaarszonnetje toch wat doorbreekt!
groeten - Zingendevleugel
venijn gedicht
ik begrijp het wel
ik heb die gevoelens ook gekend
dat waren wel de mijne
ik ben gewoon zelf liefde gaan geven
om het niet
geven maakt blij
en me vooral gaan richten op de mooie natuur
niet meer op mijn sores
dat schiet toch niet op
als je je niet meer richt naar je eigen binnen, raakt dat haatvat leeg, dat wordt niet neer bij gevuld, geef en je zult ontvangen de ziel wordt gevuld met edelstenen die je laten stralen naar buiten - jamal
zwart, wit of grijs, of voor mij apart vanuit eender welke kleur de mens naar zichzelf en de ander kijkt, naar mijn mening is de wereld een kleurenkakafonie van `eigen willetjes, wat daaron niet slecht, onjuist
of negatief moet zijn. maar het is wel de vraag in welke mate die eigen willetjes ook rekening WILLEN of KUNNEN houden met de ander.
en tussen die TWEE, ligt een hemelsbreed verschil in oordeel...
ik wil altijd maar door omstandigheden kan ik soms niet, als ik voor mezelf mag spreken.
hartelijke groeten mijn goede vriend van de eigen willetjes ;-) - Liesje
en toch GoNo leven er nog mensen voorbij de afgesloten maatschappij die verder reiken dan het ziende en geloven in het gevoel... je moet alleen hun voetstappen vinden! Veel succes en veel sterkte en moed, Lies - anne
Misschien zijn die woorden toch niet zo slecht bedoeld Noel, maar als het daarbij blijft... . Je weet, even een mailtje naar me en ik geef je een ruggesteun hé, doeeeeeeeen! GoNo2: Zal ik doen? - Lucky
een gum? GoNo2: Dank u!
|