naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

lacune

door elfi

het gat
en het licht
telkens weer
zijn ze er
de holte trekt me
naar beneden
vastklampen
helpt niet
mijn handen glijden
weg
de diepte komt
dichterbij
wanhopig
naar boven kijkend
hopen dat
het helder blijft

langzaam
klim ik weer
naar boven
de zon
verblindt me
mijn handen
voor mijn ogen
om de straling
af te weren

boven
sta ik
en weet
het gat
en het licht
onvermijdbaar

©

feedback van andere lezers

• ivo
  sjongens wat een ellende waar een mens moet uitkruipen om haast in een onvermijdelijke cyclus terug in te vallen ... heel goed geschreven, en het gevoel zit er helemaal in, prachtig gewoon, alleen voor wie het meemaakt is dit een hel, mijn respect heb je
  elfi: dank je Ivo!
• yellow
  dit voelt zeer droevig, sterkte,
  M.
  elfi: dank je! Als het gat weer dichterbij komt heb ik sterkte nodig...
• anne
  Weet je, mensen die dit meemaken zijn eigenlijk oersterk, anders lukte het niet. Ik geef je sterkte als je het gebruiken kan, mooi hoor en heel gevoelig geschreven.
  elfi: dank je. het doet goed zo'n reactie!
• Liesje
  Lieve Elfi, je lijkt mij een schat van een gevoelig mens te zijn... Blijf je pen hanteren, in hoogtes en in laagtes en ik zal je lezen en er proberen op die manier te zijn! Wat je schetst is heel herkenbaar... Ik hoop dat het duister korter wordt en het licht langer en vooral dat je kan genieten van het licht zonder bang te zijn voor het duister! Liefs, Lies
  elfi: het gaat beter en beter! Ik blijf jou ook lezen... dank je, liefs
• alie_jankind
  zie j eklimmen door het gedicht heen
  
  groeten
  elfi: dank je!
• killea
  recognise the feeling, remember the black hole is a liar, the sun is the truth, but the daily struggle so difficult at times. Keep climbing sweetheart
  xx
  j
  elfi: thank you! I shall fight every time again! x
• jamal
  man man, aangrijpend h-erkenbaar Elfi!!
  heb leren leven met het onvermijdbare, te zeggen dat wat eigen is aan elke ontwikkeling, waarvan we begin noch einde kennen, tot het ons overvalt, het gat en het licht niet kunnen 'zijn' zonder de ander...rust na vermoeidheid, vermoeidheid na de rust.
  
  dank je voor je prachtige gedicht!
  
  je bent sterker dan je denkt, dat leid ik af uit je woorden, gevoel
  elfi: dank je wel voor je lieve woorden en de waardering voor mijn gedicht... liefs, Vera
• Magdalena
  Elfi, dit is prachtig!
  er spreekt een immense kracht uit: de kracht om de dingen heel intens en diep te beleven en steeds te beseffen waar het evenwicht ligt en je daaraan vast te houden
  je moet wel sterk zijn om én de diepte én de hoogte te (ver)dragen, maar: 't is de moeite waard
  elfi: heel erg bedankt!