|
< terug
het doorgangsland
wie heeft nog nood aan poëzie
als het gaat
om zichzelf aan de hand slaan
en de lichtvaardigheid zwaar over de rand tolt
wie wijst me het ongenaakbare aan
met vingers van vertrouwen
en het geweten van de onderbuik
van al wat is ligt met de bezwangering
op de maag en ook daar is doorgang
van moeilijk te verteren
metaal trekt zware strepen
in het lichaam, stalen linten
doorheen de thuisbasis of liever haven
het blinkt er zo mooi vanaf de overkant
je zou het ook littekens kunnen noemen
de zere huiden worden er verkocht aan
fictieve prijzen als ik eerlijk mag zijn
maar laten we doorbomen tot een niet nader
te bepalen
feedback van andere lezers- KapiteinSeBBos
aardig werk!
drebddronefish: Thx captain
groetjes - alie_jankind
moeilijk deze
groeten
drebddronefish: Je moet niet proberen begrijpen alie. Als ik iets lees en ik begrijp wat er staat is mijn interesse meteen weg. Vandaar mijn behoefte om niet nader te bepalen schrijfsels neer te zetten, om iets los te weken wat niet te beschrijven is, want daar heb ik geen woorden voor. Dat is de uitdaging.
groetjes - GoNo2
Ik laat het mij overkomen en zie wel wat ik er mee doe! - Magdalena
mmmm jij dwingt mij tot bescheidenheid
maar toch niet op een jaloers-makende manier
eerder alsof ik totaal onbevangen kan lezen, heel geboeid, wetende dat ik dit niveau nooit kan en nooit hoef te bereiken
prachtig in een soort onaanraakbaarheid - jan
komt er zwaar water uit die kraan bij u Dfish?
grtzz - ivo
als zwart water de polen van het gevoel overstroomt dan is het tijd dat er gepompt wordt zodat het aangebrande zwarte kan wijken voor wat fris en koel de dorst kan lessen - Liesje
Heel sterk filosofisch en dit smaakt naar meer!
|
