naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

bezwaarlijk een gevoel

door drebddronefish

Er is zoiets als
schoenen op tafel
hoeden draagt men niet meer

het blikken uit het raam
de haag die steeds dichterbij komt
het hoeft allemaal zo snel niet meer

je ligt alles op te vouwen
boeken, deuren, kleren
het genezen van de ander
en het spreken
dat er steeds minder toe doet

steeds gestager komt het opzetten
gebonden aan een geloof, kortaf
het kanten van de zijlijn op de tijd
het punt waar je het niet precies meer
kunt zeggen hoe de weg bergaf loopt
waarom je alles in dozen steekt
hoe je terug kruipt in de paar lijstjes die je
aangelegd had, hoe je neigt te gaan staren

feedback van andere lezers

• ivo
  bevroren beeld van een stukje ellende
  drebddronefish: Ik zou het niet echt ellende noemen, eerder een ijle ervaring van de eindigheid en dat het ok is. Maar één ieder vult dat in op zijn manier, denk ik, zoiets
  thx en groetjes
• Victoria
  ik vind dit een goed gedicht
  zou wel 'het punt waar je het niet precies meer
  kunt zeggen hoe de weg bergaf loopt ' herbekijken.
  steken zou ik vervangen door stoppen, maar dat is persoonlijk.
  drebddronefish: Dank je victoria voor het aandachtig lezen. Ik denk dat als ik een komma plaats, het een beetje meer uitklaart. Ik bekijk het nog even.
  groetjes
• Lilymayparker
  sterk schrijven dit opnieuw!
  mag ik vragen hoe je aan je intrigerende schrijversnaam komt?
  liefs
  Nathalie
  xxx
  drebddronefish: Wieuuw, wat een historie, een mond vol. Dat had te maken met de manier waarop ik verhalen schreef, een viertal jaar terug. Ik voelde me toen zo'n beetje een rood gonzende vis, a red drone fish. Een Woody Allen met een slechte smaak, een schiemel gone soure, zoiets, maar ik wou niet alles blootgeven, vandaar dat ik mezelf omwikkeld had met een aantal medeklinkers, zoiets:-)
  thx
  en groetjes
• martine
  wanneer je je leven met herinneringen vult
  dan voel je dat je je nieuwe weg moet gaan
  
  rakend terug
  
  drebddronefish: Je verwoord het perfect. Dat is het gevoel dat ik wou nastreven, zoiets als je opmaken voor een grote reis, de dood, zoiets.
  dank je martine
  groetjes
• GoNo2
  De nagel op de kop!
  drebddronefish: Alleen heeft die nagel veel koppen of zelfs omgekeerd als je wil:-)
  groetjes
• Liesje
  Filosofisch sterk neergepend!
  Ik ben fan!
  drebddronefish: Leuk is dat om een fan te hebben:-)
  groetjes
• ppe
  knap
  drebddronefish: Thx ppe
  groetjes
• manono
  Een zeer sterk gedicht dat recht door zee gaat zonder poespas.
  Ik herken daar elementen in.