|
< terug
Het Eind van oneindige liefde helder gezien
mijn fantasie
overheerst na lang
in mijn gedachtegang
gewandeld te hebben
zag ik een silhouet
dat leek op jou gezicht.
ik kon mijn schrijnende
glimlach niet verbergen
omdat mijn
wazige hallucinaties
realiteit lijken te
worden
door eindeloos gerief
zie ik vertrouwen
als mijn enemy
maar ik vertrouw
op de tijd aan mijn
zijde om mij
van mijn vijand
te bevrijden.
misschien is
het allemaal
een nachtmerrie
die ik me vaag
herinner
net als toen ik
naar de liefde staarde
terwijl zij van
mij weg liep
omdat ze
dacht dat ik sliep
nu komen er alleen
lelijke flashbacks
in mijn gedachten
naar boven
maar liefde is als
sinterklaas
je moet er in
geloven
feedback van andere lezers- Magdalena
Ik weet niet wat ik heb met jouw gedichten: ze brengen zo'n sfeer van herkenning, maar veel veer van iemand waar ik heel erg veel om geef, dan van mijzelf.
door eindeloos gerief? Ik begrijp het woord 'gerief' hier niet. Eindeloze grieven?
in het laatste stroofje zou ik 'maar' weg laten... :) knappe uitspraak
supervillain: thnx - ivo
herinneringen als flash backs die spijt en vreugde geven, is dat niet gewoon leven?
supervillain: klopt :-) - Liesje
knap, gevoelig gedicht...
ik zou wel het punt weglaten na 'te bevrijden' en jouW gezicht aanpassen...
supervillain: thnx liesje
|
