|
< terug
verlaten
mijn voeten twee klompen ijs
mijn lijf ondergesneeuwd
en verkleumd
een sneeuwman gelijk
maar ik voel geen kou
al zo lang is mijn hart bevroren
en door niets te ontdooien
niet de lente niet de zomer
geen warmte
kan die ijsklomp doen smelten
sinds jij mij hebt verlaten
(18 december 2009)
feedback van andere lezers- fairy
Aiaiaiai, misschien eens de microgolfoven proberen?
Wendy x
julien_maleur: Dank je Fairy voor het lezen.
JM - miepe
een sneeuwman kan mooi zijn...
maar een ongelukkige niet
courage
julien_maleur: Dank je Miepe, ook omwille van die 'courage'.
VG JM - ivo
de ongelukkige sneeuwman zag zwarte sneeuw en hoopte met een wat kolen en een wortel toch nog in de markt te zijn, maar met de huidige wereldprijzen zijn kolen en wortelen ook niet meer in trek ...
veel moed wens ik deze sneeuwman om in deze dagen zichzelf te blijven ...
julien_maleur: Dank je Ivo. Ik zie dat je het gevoelen achter mijn woorden hebt gevat. Voor alle duidelijkheid, dit gedicht vertolkt niet mijn persoonlijk leed. Bij deze winterse koude en sneeuwtaferelen bracht mijn muze me plots inspiratie om VERDRIET te vangen in
een winters kleedje.
vg JM - jan
het wordt zo weer lente!
grtzz
julien_maleur: Dank je Jan. Zie mijn commentaar bij fb van iVO
VG JM - manono
Verzet eens een stapje, misschien valt er wat sneeuw en ijs er af en dan is een tweede stapje al wat gemakkelijker. Beweging genereert warmte. De eerste stap is altijd het moeilijkste.
julien_maleur: Dank je Manono. Ik zal uw raad zeker opvolgen als ik echt buiten in de kou sta. Maar zie toch ook eens mijn reactie op de fb van Ivo. vg JM - GoNo2
Ik heb de sneeuwman, louter uit medelijden, in huis gezet. En nu smelt hij weg van verdriet, omdat hij niemand meer ziet...
julien_maleur: Leuke opmerking, GonNo2. Bedankt voor het lezen en jouw appreciatie.
vg JM - alie_jankind
dat klinkt bibberkoud
hoop dat er ook voor/in jou ergens een warm houtvuur brandt ...
(waar je bij opwarmt van binnen en buiten)
groeten
julien_maleur: Dank je alie. Ik heb gelukkig geen gebrek aan warmte en liefde. Mijn gedicht was geen persoonlijke klaagzang. De sneeuw en winterkoude inspireerde mij om verdriet en eenzaamheid in een winters kleedje te steken.
vg JM - Liesje
triestig... en jammer genoeg voor sommigen herkenbaar...
julien_maleur: dank je Liesje
groetjes Julien - VUURKRACHT
blij dat ik al je commentaar gelezen heb,dacht ook dat het autobiograf. was!
Mooie neerzetting van wat idd vaak realiteit is na het verlaten worden.
Groetjes,Monique
julien_maleur: Dank je Monique. Niet echt autobiogr. Ik voel me soms wel verlaten, maar ben het niet echt. IK dacht vooral aan een kennis die ik toevallig bij dit barre weer tegen het lijf liep. Hij bibberde van de kou en toen we een glas gingen drinken vertelde hij mij dat sinds enige tijd zijn vrouw gestorven was en dat hij zijn draai niet kon vinden alleen, dat hij daarom veelal doelloos op straat dwaalde.
groetjes,
JM - Hoeselaar
eenzaamheid is een zware dobber die steeds maar dieper in het water zakt zonder dat er iets te vangen is
Willy
julien_maleur: Idd, Willy. Soms kan men zich ook in de mensenmassa heel eenzaam voelen en dan helpt het te kunnen schrijven. Bedankt voor het lezen
groeten
Julien
|
