naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

gemengd verleden

door ingelien

schuivend door het sneeuwwitte weer
zeul ik balancerend
op verborgen stoeptegels
natte moessons en snikhete nachten
in een plastic tas

wanneer ik het lot draag
van jonge levens
die hun jeugd verloren
in een vrijheid die niet de hunne was

voorbij het bureau met gouden bergen,
rammelt met vulkanische precisie
een tijd tussen verre zuchten
en een nooit begrepen vuur
achter muren van glas

gebeurde van alles
werd een rijk oosters verkwanseld
en werd wachten de sluipmoordenaar
die steeds als verstekeling mee ging
naar huis waar dan ook,
ik heb het, dacht ik, verwerkt
maar merk het nu pas

feedback van andere lezers

• ivo
  of hoe realiteit plots heel echt kan worden ..
  ingelien: zeker Ivo, het was toen realiteit
  en nu is die realiteit kwa beleving hetzelfde...
  als je probeert je in die ander te verplaatsen
  
  dank in ieder geval voor het begrijpen en aanvoelen,
  lieve groet
• miepe
  tiens (maar toch niet want ik vergeet niks van wat iemand schreef)
  herken je/het gemengd verleden
  ingelien: fijn Miepe,
  zo vergaat het mij ook:
  ik kan niet vergeten wat is geschreven
  wat stuk is geslagen in een ander leven...
  
  dank voor je herkenning,
  lieve groet
• alie_jankind
  heel treffend de dubbele pijn die blijft,
  het beeld van het verlden dat ergens niet loslaat,
  meesleurt ... intrigeert (in een oosters, ondoorgrondelijk jasje)
  
  lieve groet
  ingelien: aha, maar jij weet natuurlijk meer,
  ik schreef nadat ik met mijn manuscript
  in een plastic tas door de sneeuw scharrelde
  om het op te sturen.
  ineens kwam er zo'n apart besef bij me binnen,
  dat ik daar liep met een stuk verleden
  in mijn koude handen..
  
  nou ja, zo iets dus,
  dank wederom voor je scherp inzicht en je 'treffend',
  liefs,
• Hoeselaar
  Het spiegeleffect van zijn en niet stort als een lavastroom de langzaam de bergflank af
  
  Wilhelm
  ingelien: precies, Wilhelm.
  het valt niet meer te stoppen en tegelijkertijd gaat het in elkaar op,
  zijn en (nog)niet-zijn...
  het blijft intrigeren.
  
  dank en lieve groet
• manono
  Ik lees er verschillende dingen in.
  
  In elk geval knap geschreven.
  ingelien: dat mag, Manono, want er zitten ook meerdere lagen in.
  hartelijk dank voor je 'knap beschreven',
  
  lieve groet
• jamal
  wauw ingelien, heel erg rakend, voor mij althans en tegelijk heel gek dat jij een `leven` draagt om te versturen en dan plots beseft, want op dit moment ben ik met een selectie bezig om ook inzendingen te doen naar bepaalde uitgeverijen. geen makkelijk proces omdat elk stuk een deel van mij is en niet te schatten is naar waarde door derde maar toch...
  
  heel veel succes!
  
  (als ik `t mag vragen, welke uitgeverij(en) schrijf je aan?)
  ingelien: dat mag je vragen, Jamal.
  het zijn er een paar in Holland, 'k ben er nog niet uit welke precies.
  
  het moment van 'versturen' in dit gedicht is
  dat ik het aan iemand stuur die de tijd waarover ik schrijf heeft meegemaakt (ik dus zelf niet) en gaat kijken of het klopt !
  heel spannend dus.
  als het terug komt ga ik een laatste corrigeerronde maken
  en dan ....met angst en beven..... wachten of een uitgever het de moeite waard vindt.
  ik begrijp dat jij een bundel met gedichten hebt om uit te geven ?
  hoe ver ben jij in al in het 'uitgeef'proces ?
  
  lieve groet
• Liesje
  Knap Ingelien hoe je de diverse aspecten of lagen van beleving weet samen te brengen in één gedicht!
  ingelien: je streelt me met je mooie commentaar, Liesje.
  dit spinsel is me erg dierbaar
  omdat het alles te maken heeft met mijn voorgeslacht.
  dankbaar dat ik mag en wil zijn .
  
  lieve groet, en dank !