|
< terug
Men gaat maar voort
Zachtjes zweven witte vlokjes
op meisje haar blonde lokjes
verkleumd staat zij daar te kijken
hoe mensen zich staan te verrijken
glanzende lichtjes stralen in het rond
meisje heeft honger niets in de mond
stilletjes loopt zij naar een vuurkorf toe
ze kan wel slapen is toch zo moe
haar handjes zijn blauw
zij wil weg hier uit de kou
maar waar moet zij henen
droevig begint zij te wenen
de sneeuw wordt haar bed
niemand die er op let
stijf door vorst en wind
levenloos als men haar vind.
Hettie Jagt
feedback van andere lezers- silvia
het meisje met de zwavelstokjes ?
hettie35: Een beetje wel ja maar in eigen woorden,
groetjes Hettie - mars132
haha ik wilde PRECIES dezelfde fb geven als silvia, kijk ik, staat het er al :-)
hettie35: Twee vliegen in één klap,hi hi
toch bedankt hoor,
groetjes Hettie - manono
Zwavelstokjes dacht ik ook meteen.
Mooi gedicht, Hettie, maar het ritme stuikt af en toe. Ik ben evenwel op dat vlak geen expert en misschien vergis ik me wel.
hettie35: Danke voor je eerlijkheid en ja het was eigenlijk ook zo
de bedoeling een beetje raden mag hé!
groetjes Hettie - julien_maleur
mooi neergezet maar toch zo droevig. Zeker iets om bij stil te staan.
opgelet, kleine correctie:
.. de sneeuw wordt haar bed (u hebt vermoedelijk de 't' vergeten of het is een tikfout.
JM
hettie35: Dankjewel en je hebt gelijk moest een 't je achter,
groetjes Hettie
|
