naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

schijndodenhuisje

door LilyMayParker

moegestreden
en hongerig

liet een handvol woorden
roerloos liggen, een stilte
in de palm van het ogenblik
verzand, kringelend
doch nimmer meer dan een vlakte

spoorloos schroeit gedachte
verbeten, vloekend en onverschillig
stille getuige
van het verlaten lichaam


© Nathalie Vilain

feedback van andere lezers

• feniks
  heel mooi, nathalie
  LilyMayParker: thanx Feniks
  liefs
  Nathalie
  xxxx
• bragt
  sober en treffend
  LilyMayParker: dank u wel Bragt
  liefs
  Nathalie
  xxxx
• miepe
  fijn verwoorde pijnlijkheid!
  chapô
  LilyMayParker: Dank u Miepe
  liefs
  Nathalie
  xxx
• VUURKRACHT
  mooi neergezet,
  graag gelezen!
  LilyMayParker: thanx Vuurkracht!
  liefs
  Nathalie
  xxx
• Mistaker
  Prachtige titel en erg mooi gedicht.
  
  Groet,
  Greta
  LilyMayParker: dank u Greta!
  liefs
  Nathalie
• hettie35
  Een uitstekend geheel,
  groetjes Hettie
• killea
  movingly beautiful, Nathalie
  xx
  j
  LilyMayParker: thank you June
  xxxxx
• manono
  Ik heb het verschillende keren gelezen en telkens moet ik denken aan een beeld op TV jaren geleden van een Soedanese vrouw op weg naar een hulppost. Ze stond in het hoge gras langs de weg waar haar vierde en laatste kind van honger en uitputting aan het sterven was.
  LilyMayParker: schrijnend Manono
  liefs
  Nathalie
  xxx