|
< terug
jungle
hemelse muziek verklapt blinde liefde
als een jungle kind door wolven groot gebracht
tot als soortgenoten op mijn pad komen
niet geslaagd in de jungle van zij die anders zijn
verdriet liefdeloos nuteloze wereld
vind mijns gelijken niet
alleen parkinson kom ik tegen ,die vernield al wat er overschiet
hij die zegt dat hij mij lief heeft
beseft niet dat ik het verlengde ben van zijn ik
zijn ego in de jungle van prestige ,de man aan de top
de vrouw versiert door wat de rijke jungle van materialime te bieden heeft
ver van de innerlijke mens één met de natuur
van één God die voor hen niet bestaat
ze voelen hen beter zonder hesers over de jungle
hoe geraak ik op het juiste pad
ik zit vast liep verloren in de mist vast mijn tranen
God heb jij mij verlaten
ik was dat wolven jong en jij mijn vader
jij leerde mij de wetten van de jungle
mijn eigen soort vernielde mijn hart en ziel
mijn verstand vernielde wie ik werkelijk was
mijn instinkt volgde de waarheid
ik kan alleen maar dankbaar zijn
dat ik de wereld langs 2 kanten mocht zien
wetend dat jij me niet verlaat
dit is een les
jij leerde mij aanvaarde loslaten
de weg is lang er zijn hindernissen
een mens stromepeld over molshopen niet over bergen
dank je wel
mamasté
feedback van andere lezers- hettie35
Prachtig zoals je, het levenspad hebt beschreven die je gegaan bent.
Diepe dalen en aan het eind lees ik toch weer een glimp van
een sterke persoonlijkheid!
groetjes Hettie
chris: als ik mijn binnste niet meer kan biuten laten
,,,, ontplof ik ,,,denk ik - manono
Heel mooi, Chris!
Vooral het contrast tussen 'jungle' en het 'juiste pad'.
De zin : 'ik was het wolvenjong en jij mijn vader' is bijzonder mooi!
chris: dank je wel
|
