|
< terug
HAIBUN (DE DICHTER)
Ik ontmoette hem in het park, hij was dichter welbespraakt een tikje excentriek. Ik mocht hem wel alhoewel het me een eenzaam mens leek.
Hij schreef in een beduimeld schrift zijn verzen aan het volk. En soms wilde hij nog wel eens zijn gedichten voorlezen aan de mensen in het park. Maar er bleven er niet veel naar staan luisteren, de jeugd al helemaal niet. "Ach, weet U wat het is, proza zit in je hart, er zijn alleen teveel harteloze". Ik vond het een mooie uitspraak.
Zijn dagelijkse aanwezigheid in het park werd steeds minder. Zijn tred was moeizamer hij werd steeds stiller. Maar toch nam ik de moeite even met hem te praten, zijn afwezige blik dwaalde rond.
Hij vroeg me steeds wie ik toch was, terwijl we elkaar al jaren kende.
Zijn rijke bloemige woordenschat verdween langzaam zoals de seizoenen.
"Mevrouw", vroeg hij me op een dag, "kunt U mij zeggen waar ik woon ik vergeet zo.....," hij maakte de zin niet af.
Liefdevol bood ik hem mijn arm die hij met dankbaarheid aanvaardde.
"Mooi is het hier komt U hier vaak?"
"Zo af en toe als het weer het toelaat", beantwoorde ik zijn vraag.
Hij woonde vlak bij het park en aangekomen bij zijn huis opende ik de deur voor hem. Hij liep naar binnen en mompelde; "dank U wel Mevrouw", en sloot de wereld die hem verwarde buiten.
in rusteloosheid
strijkt zijn hand het wit papier
een traan zonder woord
feedback van andere lezers- marrik
Heel mooi.Ik wou dat ik dat kon........
M
Kat: Gewoon proberen het is niet zo moeilijk! - hettie35
Hoe ontroerend!
Zo zie je maar weer eens waar een vriendelijk woord of luisterend
oor toe kan leiden!
Groetjes Hettie
Kat: Het zijn van die ontmoetingen.... daar ben je mens voor toch? - Hoeselaar
Heel mooi en met een sterke inhoud maar dit is geen gedicht
Willy
Kat: Hallo Willy de Haibun valt onder de japanse dichtkunst volgens internet.
Het is een stuk proza met Haiku daarin, ik kan het niet anders vertalen. Maar snap wel je twijfel in deze. Dank je wel! - manono
Ik heb erg genoten van deze 'stille' tekst.
Deze mensen dienen gekoesterd te worden, vooral in hun waardigheid.
Kat: Die moeten we zeker koesteren, dank je wel! - MarieChristine
Mooi, hoe poëzie en proza mekaar raken.
Kat: Fijn dat je even de moeite nam het te lezen en mooi te vinden. Groetjes! - tessy
Ik vindt dit een prachtige dichtvorm, en ben stiekem een klein beetje jaloers op de mensen die het onder de knie hebben, maar niet afgunstig want ik geniet van het lezen in plaats van het schrijven :-))
Kat: Tessy dank je wel, het lijkt moeilijker dan het is je moet het echt eens proberen. - elpe
Echt genoten ....
Kat: Fijn dat je dat even liet weten!
|
