|
< terug
Doodsprentje 2
Ik heb in dit leven
te veel gegeven
ik deelde in de pijn
dat leerde me mens te zijn
ik heb van dit leven genoten
ik hield van iedereen, onverdroten
ben dikwijls gevallen
liet mijn leven niet vergallen
telkens terug opgestaan
steeds weer mijn best gedaan
soms deed ik mensen pijn
was ik giftig, vol venijn
maar ik meende dat niet
het deed mezelf verdriet
vrienden, die deze leest
weet, voor mij begint pas het feest
ik ga naar het huis van de Heer
daar zie ik m'n geliefden weer
ik wil niet dat men huilt om mij
eindelijk ben ik volledig vrij
leef allemaal jullie leven zoals het past
ik was hier ook maar tijdelijk als ...gast!
want uiteindelijk rest er alleen stof en as
gedenk mij,toen ik nog een "iemand" was......
©GoNo
feedback van andere lezers- dorus
ik deel je geloof helemaal niet, maar toch is dit een mooi aangrijpend gedicht!
GoNo2: Dank u! - hettie35
Om stil van te worden, prachtig GoNo,
groetjes Hettie
GoNo2: Dank u! - anne
Mooi en raak, ik zou in de laatste regel "iemand" zetten ,zonder die 'een'.
GoNo2: Dank u! - MarieChristine
Omdat je in de ik-persoon schrijft zou ik zeggen : steek deze tekst maar dertig jaar in je safe.
GoNo2: Dank u! - tessy
Raak geschreven.
GoNo2: Dank u! - Hoeselaar
Hier krijg ik een krop in mijn keel van , dit grijpt me aan en het dringt zich de vraag op in hoeverre is dit aan de realiteit gebonden?
Is jouw levensvuur al zover uitgeblust of toch maar een hypothese?
Willy
GoNo2: Is dit een hypothetische vraag? - manono
Dit gaat voor heel veel mensen op.
Zo is dat meestal met doodsprentjes.
GoNo2: Dank u!
|
