writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Zachtjes huilen en lachen

door GoNo2



Vroeger hingen ze op de ereplaats aan de schouw
nu hangen ze in 't bejaardenhuis maar wat rond
alles bij hen staat in 't teken van eeuwige trouw
edoch de liefde houdt hen voorlopig nog gezond

ze weten dat er een tijd zal komen om te gaan
dat één van de twee langzaam uit zal doven
ze hebben geen woorden nodig om te verstaan
dat ze in eeuwige liefde moeten blijven geloven

hun gerimpelde paars-en bruingevlekte handen
handen die elkaars jonge lichaam zo beroerden
waarna ze stoeiend als veulens in bed belanden
en elkaar met hete kussen de monden snoerden

hun wangen zijn ingevallen, de rimpels niet te tellen
verweerde koppen zoals een versleten schilderij
tranen zijn bijna opgedroogd, weinig nog te vertellen
de wereld draait verder, ze horen er niet meer bij

ze kijken door het vensterraam naar 't ontluiken
van gods wonderen der natuur, zoals ieder jaar
de kat zit op haar prooi te wachten in de struiken
een kattensprong, 't vogeltje is hap-en panklaar

de avondzon roodt langzaam achter de verre horizon
planten, bloemen, dieren maken zich op voor de nacht
ze zoekt, vindt haar mottenballenruikende trouwjapon
ze paradeert, zingt vals terwijl hij zachtjes huilt en lacht…

©GoNo







 

feedback van andere lezers

  • teevee
    'Gerimpelde paars- en bruingevlekte handen'
    zijn ouderdoms-, spuit- of stootplekken
    die alleen geoefende vrienden- of familieogen
    op geliefde handen kunnen ontdekken
    GoNo2: Dank u!
  • tessy
    ontroerend gedicht, ik zie haar dansen in die japon.
    GoNo2: Dank u!
  • anne
    Prachtig Noel, mooie woordkeuze en ritme ook, een thema dat me wel aanspreekt, de eeuwige trouw ondanks alles. er zijn er maar weinigen die je nog ziet lopen als een stel, en als het dan toch zo is, is dat ontroerend mooi. Alleen wanneer de tijd hen niets meer te bieden heeft dan wachten op de dood, dan wordt het triest. Graag gelezen.
    GoNo2: Dank u!
  • klaver4
    mooi en evocatief neergezet GoNo2!
    de moeten in laatste zin van 2de strofe is nogal hard, botst dit niet een beetje met toon van de rest van het gedicht?
    grtz
    klaver4
    GoNo2: Dank u!
  • manono
    Dit is een heel, heel mooi gedicht!

    De inhoud vooral maar minstens evenzeer, net zoals Anne schrijft, het ritme. Mag ik er aan toevoegen : de rijm.
    GoNo2: Dank u!
  • Hoeselaar
    Knap gedicht, ontroerend en mooi

    Willy
    GoNo2: Dank u!
  • dorus
    hoe aangrijpend!
    GoNo2: Dank u!
  • Ghislaine
    Masterart!!
    GoNo2: Dank u!
  • hettie35
    Heel ontroerend, moest toch even slikken en denken aan....

    groetjes Hettie
    GoNo2: Dankuwel!
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .