naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

overschotten

door drebddronefish

Het is er teveel aan, soms
het onzegbare
(met klompen aan de vingers)
hoe de jonge veulens
alles liggen op te hopen
in het verslijten op heuvels van morgen
en hoe ik daar mijn tanden op gebroken heb

ergens hier waart het in alledaagse gestaltes
het herkennen in de vlakte van de poëzie
hoe het trekt aan het panorama
(het zich tot vleugels verheft soms)
hoe het achter ons in de horizon schuift

tot de verte
een paar koffers meebrengt
en wat beloofde toekomst uitpakt
een handvol boutades en clichés
die hun rechtmatige eigenaar terugvinden
de stoelendans en een paar versleten schoenen
die ons tot tranen dwingen en verder nog
een trofee, getuige van sprekende delen
wat rest residu van reeds lang vergane glorie



* genomineerd bij Concept poëzieprijs

feedback van andere lezers

• Dora
  Oh, zoveel hier in verborgen en toch ook weer zo helder aan de oppervlakte...het spiegelbeeld van de tijd?....
  wat zijn we allemaal kwijt
  wat is er in de plaatst gekomen.
  dat gevleugeld schreeuwt om erkenning...?
• kerima_ellouise
  met recht en reden genomineerd! Klasse Manuel!
  
  liefs
• martine
  heel sterk schrijven
  
• manono
  Heel graag gelezen en een dikke proficiat!
• Hoeselaar
  Hoe langzaam het beeld aan de oppervlakte raakt
  Knap gedicht
• Vansion
  sterk en straf en af
  
  (ik hou net van dat laatste vers: lijkt wel het bordje onder een schilderij in een museum - zou afsluiten met de titel - meester, ze begint weer)
• hettie35
  Heel sterk geschreven,
  groetjes Hettie