|
< terug
Zomerse dreef
Ik droom van een zomerse dreef, vlak op de middag
Het bedwelmde gras nodigt uit
Stofdeeltjes verheffen zich van de grond
In de verte hoor ik de koekoek roepen
De forse beuken staan voldaan en rond op één lijn
De lucht kan amper blauwer zijn
Pluizenbeestjes vliegen elkaar tegemoet
Ik hoor de aren van het graan barsten
Een leger van bosmieren wandelt gewoon over mijn been
Zal ik sterven zonder haar aan mijn zij
Zullen deze mooie dagen er zijn zonder haar
Een onuitputtelijke kracht brengt ze teweeg in mij
Ik kijk de lucht in en verhef mijn hart
Mijn lichaam achterlatend
De gedachten aan haar lijken op edelstenen in mijn hoofd
De kleuren binnenin mij zijn van een ongekende pracht
Ik vier de teugels
Ik wil niet ingetoomd worden
Hoe sterk ik ook moge zijn
Hiertegen heb ik geen verhaal
feedback van andere lezers- Leona
mooi!
roggemanj: bedankt ... - geertje
"De lucht kan amper blauwer zijn"
"Ik hoor de aren van het graan barsten"
deze twee zinnen,
doen mij trillen
vanbinnen
do I need to say more ?
liefs
roggemanj: zweef maar met me mee.... - commissarisV
vervang de beuken door platanen en je waant je in Arles (F)
roggemanj: ja :-) toffe reactie..bedankt - Vlinderman
Veel beelden, maar de jouwe, met net dat ietsje meer 'verbeelding in zinnen' heb je me helemaal mee.
groet, Frans V.
roggemanj: thanks...
|
