< terug
Als mens van alle tijden
Als aangeschoten Don Quichotte
liet hij zijn wanenleger
de stenen die hij werpen zou
voorwaar hij was integer
luchtvaardig klapten wieken hem
mallemolens van het leven
hij ezelde bij elke steen
omdat ze liggen bleven
hij voerde strijd zonder reden
moraalloos had zijn waan het rijk
men lachte om zijn dwaze oorlog
hij Don Quichotte zijn gelijk
zijn waarheid lag in dat verhaal
als mens van alle tijden
hij die windmolens bevecht
draagt ook het eigen lijden
feedback van andere lezers- jan
en de capriolen van Sancho Panza niet te vergeten, knap gedicht Kat!
grtzz Kat: Haha, ja Jan maar het leek me wat teveel van het "goede"! Dank je wel! - Dora
Leuk, fris, doordacht en die wijsheid aan het eind... koe, boehoewiehoe die waarheid, maar wie is er hier gek? Kat: Wij toch? xxxxx - kerima_ellouise
heel mooi en wat een prachtige afsluitzinnen! sjiek!
enneuh...dat ezelen bij stenen, dat herken ik :-)))
groetekes Kat: Ben weer blij met je FB! Eens stap je over de grootste stenen heen , je zit vast nog in je leerproces nooit de hoop verliezen dat het ooit goed komt. Fijne dag! - tessy
Het lijkt wel alsof ik hem van ergens ken.. Kat: Hij staat ook op BP misschien daar gelezen? Dank je wel Tessy! - manono
Heel graag gelezen, Kat! Kat: Dank dat je het las!
|