|
< terug
ontslapen tafereel
lome benen op het bloemenkussen
laten een lang leven vermoeden
dun gevangen in grijze pantalon
door geknoopte bretellen opgetrokken
tot waar het moeilijk ademen lijkt
waar kousenvoeten onbeweeglijk priemen
getal per teen tot helemaal zeven
waar een schrale leegte spot
met die vrachtwagen, lang geleden
's ochtends opgewonden getik
vult van geluid gespeend salon
kringelt een langzaam wolkje rook
uit een gevallen sigaar omhoog
op een laatste uitgeblazen adem
opa is niet langer noch meer
maar dat deert hem niet
vandaag toch niet
net zoals morgen
feedback van andere lezers- Ghislaine
Met genoegen gelezen.
Vlinderman: Je lijkt wel een site- en Vlindermanfan, leuk en dank daarvoor, Ghislaine.
groet, Frans V. - commissarisV
Doet me ook een beetje aan mij opa denken
Vlinderman: Mijn wereld en jouw wereld in een klein stukje ontmoeten, CommissarisV, prachtig vind ik dat. Bedankt!
groet, Frans V. - geertje
dit gedicht lijkt een beetje op de foto van mijn oma en opa zaliger, ik besschreef het in een verhaal "mijn beschermengeltjs..." op de site, dat is (al zeg ik het zelf) leuk om lezen.
dit gedicht heeft echter iets droefs, melancholisch, tegelijk vind ik er ook berusting in terug...
geertje
(mijn woorden zijn er weer)
Vlinderman: Met dank voor de terugkomst van jouw woorden. Ben blij dat het iets van herkenning bij je kan oproepen. Gisteren waren we met de hele familie samen om naar jaarlijkse gewoonte een mis bij te wonen naar aanleiding van het overlijden van mijn papa in 1995 te herdenken. Een aantal gedichten van mij hangen daar nauw mee samen. Bedankt voor wie je bent, Geertje, je hebt me weer aan het schrijven en reageren gekregen.
groet, Frans V.
|
