|
< terug
Misschien beter maar te koesteren
Zou het er nog zijn het pad
dat door de duinen liep
waar als je even stil bleef staan
een wild konijn snel overstak
het meertje dat verborgen lag
je met wat geluk reeën zag
in vroeger tijd aan vaders hand
de weg door duin ging naar het strand
en als je moe niet verder kon
hij mij droeg op schouderhoogte
dan keek ik verder dan mijn vader
verder dan hij zelf beoogde
het is zo lang geleden
verloren in de tijd van toen
kan gaan zoeken naar het pad
misschien beter maar te koesteren
zo ik het in gedachten had
feedback van andere lezers- bessy
herinneringen aan de kindertijd die naarmate je zelf ouder wordt steeds dierbaarder worden.
Een mooi verhalend ritme, waarin de liefde voor je vader en de natuur duidelijk wordt vertaalt
liefs Bessyanneke
Kat: Fijn dat je even met me meewandelde door het duin! liefs terug! - manono
Toen gingen die ogenblikken zo voorbij omdat ze zo vanzelfsprekend waren...en na een hele tijd zou je er wat voor geven om meer details te kunnen herinneren.
Kat: Klopt helemaal, en nu wil je er naar op zoek gaan. Dank je wel! - Runner
mooi sfeerbeeld
Kat: Dank voor lezen! - tessy
Ik hou van dit soort gedichten waarbij ik als het ware mee over het duinpad loop.
Erg mooi Kat
Kat: Ik nam je graag even mee lieve Tessy! - lief
ik zie het voor me Kat!
liefs
Kat: Dan heb ik het goed verwoord, toch? - GoNo2
Mooi!
Kat: Dank voor het even lezen! - silvia
ik wandelde even met je mee Kat !
Kat: Je was welkom! - Hoeselaar
Mooi hoe dat je de verleden tijd herbeleeft en genoegen neemt met de herinnering
Willy
Kat: Het hebben van herinneringen is een rijke bron voor schrijven!
|
