|
< terug
Van de Japanse oogsten
Afgelopen zondag werd er op Ned. 1 een indrukwekkende reportage uitgezonden over de nog in leven zijnde troostmeisjes in Indonesië. Deze vrouwen worden nog steeds beschimpt door de eigen bevolking zoveel jaar na dato, hoe konden zij weten het waren kinderen van 10, 11 jaar.
Zij wisten niet
dat onmacht lag in onuitgesproken zinnen
maar zwegen dood
het neutrale nietszeggende verbaal
in plaats van
het niet verwoorde af te lezen
in hun spiegelogen
waar angst lag met verhaal
zij luisterden niet
nagelden hen beschimpend
aan de offerpaal
beroofden hen van liefde
van menszijn en moraal
de meisjes van het troosten
van de Japanse oogsten
daar in het verre Indië
schamen zich nog steeds
voor hun intriest verhaal
zoveel jaar na dato
fluisterspreekt men zacht
wat hen is overkomen
ze lachen wat bescheiden
want het dorp heeft geen oren
voor wat men niet wil horen
feedback van andere lezers- Dora
De nasleep heeft ook niets van een bruidsjurk helaas,
wat een kortzicht heerst er en leeft er nog steeds....
Kat: Helaas, helaas Dora! XXX - Runner
Het trieste pakkend geschreven
Kat: Tja... Dank je wel! - tessy
Heb jammer genoeg deze documentaire gemist , maar jouw begrip zou deze vrouwen deugt doen.
Kat: Ja, dat is zeker jammer, zelden een documentaire gezien die zoveel opriep, vreselijk gewoon het lijden van die vrouwen tot op de dag van vandaag! - bessy
en wie troost deze meisjes, zij hebben levenslang
Kat: Ik was tot tranen geroerd wat een lijdensweg! XXX - manono
Vrouwen die boeten voor de zonden van de mannen... 't is nog steeds schering en inslag (uitgestoten vrouwen na verkrachting in Oost-Congo...)
Triest, Kat...
Kat: Zag daar gisteren een docu. van. soms begrijp ik de wereld niet meer, triest zeer triest! Groetjes!
|
