|
< terug
inerte woordeloosheid
Alleen het zijn zonder woorden
als een dwaling in de wereld
de herinnering
drijft op
een rilling
in het bestaan
twintig vadem diep
onder de opperhuid
is het oorverdovend
het wit onder de oogleden
ruisend in de schelpen
de dag is geboren
in een onwisse worsteling
ergens op een strand
de zwaarte drukkend licht
smorend om het zwarte hart
de gedachte
die zich tijdloos voortpompt
voorbij de einder
loopt zich ook iemand leeg
de handen in kadans
strekkend in een zielloze horizon
het ijle tintelen in het gezicht
het wegkomen van de aarde hard
met wrede voeten van de loochening
de wereld is begonnen
met een strekkende vinger
uit het eiland van het lichaam
de tinteling, het gevoel, de melancholie
de handen en de woorden
die uit zichzelf vouwen naar de andere
alleen verbeelding draagt het hoofd
maar het geweld in het lichaam
heeft geen naam
dag vreemde man
ik moet nu gaan
want de wereld trekt aan mijn voeten
feedback van andere lezers- VUURKRACHT
'De wereld trekt aan mijn voeten': wat een mooi slot van dit boeiende gedicht!
Groetjes! - alie_jankind
een heel verhaal
zou het lukken in te korten
of twee gedichten te maken hierover
mvgr - Dora
Een mooi gedicht.......
voorbij de einder
loopt zich ook iemand leeg
In deze zegt het woordje OOK zo'n beetje alles, denk ik zo
drebddronefish: Inderdaad, die ook was belangrijk, elk heeft zo zijn ding in zijn eigenste element...
thx - kerima_ellouise
prachtig dicht ...uit het eiland omhooggetrokken!
groetjes - killea
Superb, Manuel
xx
j - tessy
Heel graag gelezen - manono
Mooi hoe je de verschillende ruimtes bespeelt om gedachten en gevoelens een plaats te geven. - dichtduvel
Hier valt veel uit te halen, grtz, j
|
