|
< terug
Het gedenken
Jouw rok zie ik nog waaien
in de bonte avonturenwind
waar zomer en de herfst
elkander raakten
tegen de winter keerden je
ogen zich tegen het felle leven
het geven ging wel, maar het nemen
was als aderlaten in
een lichaam zonder bloed
nog steeds jaag ik in de sneeuw
jouw stappen na, dezelfde sneeuw
die jouw in de dood begroef, soms
overstijg ik mijn denken en
'k vraag me af of je om me gaf
ieder jaar telt zijn spijt
in de nerven tussen de jaarringen
maar eens komt het moment
dat het sterven ook in
mij zal binnendringen
feedback van andere lezers- Runner
Ook jaren verdwijnen als sneeuw voor de zon
elze: Ja Runner, jaren zijn als doornen .. dank voor je reactie - Dora
Jammer, spijt.
Het sterven dringt steeds verder door de jaren heen
elze: Dora, ik hoop dat jouw jaaringen nog een heel leven zullen groeien, dank voor je reactie - tessy
Prachtige derde strofe - manono
Krachtige eindstrofe, met vooral de laatste zin!
Heel graag gelezen! - kerima_ellouise
tussen jouw jaarringen vindt men mooie powezie!
liefs - hettie35
Sterk geschreven,
groetjes Hettie - jack
In de derde regel zou ik zomer en herfst zetten, zonder "de". In de derde strofe moet het jou zijn ipv jouW.
Maar buiten die details vind ik het een buitengewoon prachtig gedicht.
Dat geven en nemen, en de spijt tussen de jaarringen... MOOI ! - bessy
de rok die je blijft zien.... mooi hoor
in sneeuw verdwenen mar toch nog aan wezig
|
