|
< terug
Knipogend in de nacht
Zodra het duister zee bezield
licht vuurtoren naar einder
werpt schaduw op het achterland
en lokt de schepen nader
hij beziet de kracht
waakt en wacht
in havenzicht zijn licht
een lust voor zeemansoog
standvastig hangen duinen
aan zijn rode voet
stilzwijgend voorbij de vuren
belicht hij zijden
en getijden
zolang de mens verkiest
te varen op woelige baren
zal hij het baken zijn
knipogend in de nacht
feedback van andere lezers- hettie35
Heel mooi geschreven, er straalt rust van uit!
groetjes Hettie
Kat: Als je er zo dichtbij woont zoals ik is het zo gewoon, maar het draagt geschiedenis al eeuwen. - killea
lovely Kat
xx
j
Kat: Dank je wel ! - Dora
Lekker neergepend,
los in wind en lichtend,
zwaaiend door het rijm...
stil zwijgt hij voorbij de vuren
Kat: Ik hamer maar op loslaten bij mezelf, lastig soms maar ik leer nog steeds! XXX - Runner
Een lichtpuntje in het niemandsland geeft hoop
Kat: Zo is dat Henk! - tessy
Ik hou van vuurtorens, het heeft iets mysterieus vind ik, dat lichtpuntje in het donker.
Knap geschreven Kat
Kat: Het heeft iets nostalgisch in deze tijd van computers kan men nog steeds niet zonder haar licht. Elke vuurtoren heeft ook een eigen lichtsignaal, de kapitein weet ook precies welk licht bij welke haven hoort, grappig hé! - bessy
zolang de mens verkeist te varen zal hij een baken zijn.
ook zonder zeeën te bevaren is een lichtje in het donker soms fijn
Kat: Ja dat is ook zo, is ook een mooie! Dat je me weer las, en het meedenken in tekst, ben blij met je. XXXX - jan
zie je mij al staan in de duinen Poes;-)
Kat: Heb jij rood haar dan???????? Hier noemen ze mensen met roodhaar vuurtorens! - manono
En de verhalen rond vuurtorens...
Mooi !: 'standvastig hangen duinen
aan zijn rode voet'
en dan het einde met 'knipogend in de nacht'.
Kat: Ik zie het alle dagen, mooi hé! Dank dat je even rond zijn voet wandelde!
|
