< terug
Steeds verliezen
Vette woorden
als bouletten gerold,
onbezonnen zinnen
naar bodems: verzinken.
Sprekende klok, vertel nu waarheid
die ZE willen horen,
schone wereld werd niet proper,
een kind niet verblijd.
Magere troostwoorden,
als monniken verkleed,
zwalpen her en daar
aan een lijntje te ver.
Kom, laat ons verliezen
in tollende golven,
holklinkende woorden,
de kinkhoorn nabij.
Het eind is gekomen
de toekomst vol spijt.
feedback van andere lezers- sabine
dat is een huidig probleem helaas
alleen horen wat je horen wilt.
mooi, groet commissarisV: 't is waar, selectieve doofheid hé, bedankt Paul - waterklok1
en het verleden?
kus
lot commissarisV: Wel, Lot, het verleden ook vol spijt hé. Maar het is maar fictie, maar goed! Bedankt voor de reactie - Leona
heel mooi,
wel een beetje 'gelaten' voor een 'stoere bink' :)
ik wil nog wel vechten tot het eind,
we kunnen hem misschien nog veranderen, die wereld :)
hoop doet leven hé ... commissarisV: tja, als we al iets kunnen veranderen in onze micro-omgeving is dat ook goed meegenomen, bedankt Leona - geertje
"de toekomst vol spijt."
op microniveau kunnen we zorgen
dat de spijt beperkt blijft
mooi gedicht william.
groet, geertje commissarisV: dank je geertje - Vlinderman
Spielerei van een hoog niveau voor mij. Mooi, William.
groet, Frans V. commissarisV: Ik begin ijdel te worden van zulke reacties, Frans; bedankt groetjes
|