naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

studente in het oudste beroep

door Vlinderman

ze knoopt haar kleren dicht
een versje of twee hardop
en zet zich alvast schrap
tegen het gekijf dat ongetwijfeld
haar weer zal opwachten

ze weet van uren respecteren
wordt een mens niet wijzer
noch komt ze ooit vooruit
met haar onbekend bezoek
's avonds laat in het park

toch jaagt ze haar zinnen
schijnbaar onbezonnen door
de stiekem gevallen nacht
vandaag slaapt ze in een bed
en morgen komt misschien

heel misschien dan eindelijk
de ware in haar armen, hij
die niet zal moeten betalen
tenzij met een leven lang
en gelukkig dan maar ook

feedback van andere lezers

• geertje
  "hij
  die niet zal moeten betalen
  tenzij met een leven lang
  en gelukkig dan maar ook"
  
  SUBLIEM, ik pik dit stukje eruit
  omdat de zin op zich, zoveel bevat
  (by the way: zou de "ware" nog echt bestaan ?) :-)
  groet,
  
  Vlinderman: Elke ware bestaat volgens mij ;-) En als ik zie in welke boter deze vlinderman ondanks alles toch nog met zijn gat gevallen is...
  
  groet, Frans V.
• harmandi
  Ik pik hetzelfde stukje eruit als Geertje om aan te geven wat ik sterk vind in dit gedicht. De eerste twee strofen lopen iets minder soepel, vind ik. De laatste twee maken dit ruimschoots goed.
  Vlinderman: Ik heb nog eens gekeken naar die eerste strofen, waarschijnlijk is het overlopen van de meeste regels in de volgende debet aan jouw minder vlot gevoel. Ingrijpen daar is echter niet zo eenvoudig, dus ik bekijk het later nog wel. Bedankt voor jouw feedback, Harmandi.
  
  groet, Frans V.