|
< terug
zelfkant
het bleek een stalagtietenmeid
lachspiegelschaduw
net uit de smeltoven Dali - portret
gestapte mens in vermomming
op slingerende zoek naar
waartoe op aarde gezet
om mijn woorden lachte ze zacht
blinkogendans in
haar ogen zag ik mijn eigen nacht de
vracht vragen die een wakker mens
na de geboorte opwacht
over wat klopt er van mijn hart?
zal het louter fitness zwetend
vochtpomporgel zijn
trefzeker mateloos onwetend van
bloedeigen harteloosheid
bezeten over lijken
gaan of liever liefhebben?
zit het karren vol met smart of
doet dit leven juist deugd zie haar
dansogen toch blinken herken
immer nog de vreugd en beiden
gaan meestal gepaard al kijk ik nu
wat bezwaard, heeft het leven wel keus?
nog eenmaal oogde zij mij aan
danste toen zacht naar verderop
haar huis is de wereld
mijn aandacht haar haard
en nimmer was ik zo
dakloos
feedback van andere lezers- alie_jankind
tegenstellingen mystiek geschilderd,
op de grens van het leven ...
groet
JakobRo: dank je zeer - jan
het is pompen of verzuipen...
JakobRo: of juist iets er tussen in.. - Anjer
mooi geschreven jakob, graag gelezen, grt Anjer
JakobRo: dank je zeer - killea
beautiful emotive poem Jakob
xx
j
JakobRo: thanks June - hettie35
Heel mooi geschreven,
groetjes Hettie
JakobRo: dank je wel Hettie - ivo
oeps wat een emotie waarin de tegenstelling mooi is uitgebouwd het einde is verassend hard
JakobRo: dank je voor deze fb
|
