naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

No body

door Rachel

een winterboom begrijpt waarom
ik sta en blijf, je bent al uren dood in je
armen opgevouwen lakens, even grijs
als mist hier hangt achter soepele vitrage
zonder hobbels, plooien transparant

als het morgen sneeuwt smelt ik
vlokken voor je, één voor één, onder het holle
van mijn tong totdat het klotst, dan zuig ik
alles naar mijn tenen want water moet,
we hebben veel gemeen, jij, de boom en ik,
zo wit, zo uitgewasemd

alleen je mond welft anders als ik je lippen
aanzet waar het zwijgen laat, in rood,
bijna als roos, omdat ik nooit aan bloemen ruik
leg ik je neer, dag roos, dag tussen je handen

feedback van andere lezers

• Wee
  Een schitterend gedicht, Rachel!
  x
• Mistaker
  Prachtig, maar dat ben ik gewend van jou.
  
  Groet,
  Greta
• springie
  Wauw! Fantastisch geschreven! Heel mooi!
• hettie35
  Een pareltje,
  groetjes Hettie
• martine
  sterk dicht
• ivo
  bijzonder geschreven Rachel ...
• Dora
  Ik vind dit geweldig. zou het zelf zo niet kunnen en het is genieten met een grote Géé