|
< terug
1 mei 2009
die mooie ogen
durf ik niet zeggen
zo lief
durf ik haar niet vertellen
schone mensen, zegt ze
nu de katinnen
een week krols miauwen
krijg ik snoep bij de koffie
en een knuffel voor onderweg
onderweg...
waar tijd en de herinnering aan haar
mij klauwen
in een onweerstaanbaar landschap
dat diep in de afgrond
onder mijn voeten verdwijnt
als de avond valt.
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Hoeveel gevoel hier achter schuil gaat kan niemand meteen verklaren
Willy
warket: dankje - Danvoieanne
Hier worden veel gevoelens neergezet ....groet
warket: ja - ivo
zo mooi warket en zo echt
warket: woorden dienen de beleving - killea
super beautiful Warket
xx
j
warket: thanxs killea - Lucky
gewaagd die 1e strofe alsof je een gevoel 'direct' neer schrijft (zo zonder 'te')
de 2e strofe met vooral de laatste 2 zinnen als kind wordt behandeld (lijkt wel vernederend)
en de laatste strofe verwarring en pijn die beelden oproepen
reddeloos
althans dit is mijn beleving van je gedicht
mooi
warket: Ik ben u dankbaar dat je het gedicht niet alleen gelezen maar ook beleefd hebt, en vooral wat u zegt. - Kat
Oei heftig maar mooi schrijven. Gebrandmerkt in de ziel van de betrokkene!
warket: dankjewel Kat - CHRIS
poes lief
warket: oh zeg - elze
steeds zijn we bezig te treuren om vergangkelijkheden, een deel van het leven dat pijnt .... mooi gedicht
warket: en dan weeral opnieuw - jan
wat een feest om te lezen!
grtzz
|
