naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

mijn hand

door dorus

mijn hand draagt van uw ring de sporen
een diepdruk die met de tijd vervaagt
ik weet hoe de rede nu je beeld verjaagt
even vecht ik, maar ik weet me reeds verloren

de kronkelwegen die we samen gingen
waren te nauw om naast mekaar te lopen
hoe zouden we dan kunnen hopen
het noodlot te omzeilen, te bedwingen

nu blijven slechts de duizend beelden
in van 't geluk de spiegelscherven
al wat we van nu af moeten derven
liefde die we ooit eens samen deelden

dorus

feedback van andere lezers

• Wee
  Een verdrietig gedicht, maar zo mooi verwoord.
  x
  
  dorus: dank u
• Danvoieanne
  Mooi maar droevig...
  dorus: dank u
• alie_jankind
  soms heb je steun zo nodig ...
  mooi neergezet
  
  groet
  dorus: dank u
• hettie35
  Intens droevig maar erg knap geschreven.
  Groetjes Hettie
  dorus: dank u