naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

kompassen

door Dora

Scheepjes als walnoten
met vloeipapieren zeiltjes
te vrije gedachten uitgeschoten
van de ankers losgebroken
dobberen over oceanen van illusies

te klein voor de natuurkrachten
ontstaan in bange nachten
waar zachte heelmeesters
ieders goede wil verkrachtten
kinderverlangen schreeuwt om conclusies
omkeer verrekijkers in het kleine hart
verward en hopeloos alleen
de duvel die tot in het mergdiep sart
jouw binnenhaven ligt uit het verband
jij durft er nooit meer heen
alle schepen achter je verbrand
kom je niet meer aan de warme kant
in de veiligheid van voorheen

de façade van je egotaal
maakt het daar buiten helemaal
heel het binnenland brandt
linke stuurlui wuiven van de kant
maar niemand die de doodsangst ziet
men begrijpt je onbewuste drijfveer niet
waar verdriet hunkert naar ontbinding
waar dwang regeert en rebelleert
voorkomt waarheidsvinding
jij hebt geen harmonie geleerd
kunstkompassie moet vergelijken
het kompas is de kracht verloren
de durf om achterom te kijken
verdween, ging in onzekerheid verloren
verstopt met waanogen en dove oren
op open zee drijven ongeziene lijken

feedback van andere lezers

• Danvoieanne
  Mooi...
  Dora: Dank Anne
• ivo
  wat een emotie, is er iets aan de hand Dora?
  Dora: Nee hoor Ivo, gewoon het vervolg van de roman, dank je
• Kat
  Het is weer doorspekt met steken en steekjes vol emotie, gewoon weer een echte mooie Dora! XXXX
  Dora: Doorregen lappen tekst.. eigenlijk hoort deze in deze in de roman, maar goed. Dank je wel
• Wee
  Moest het een paar keer lezen, het is een overstroming van woorden en indrukken.
  Maar wél mooi, met voor mij triest herkenbare stukjes.
  
  
  Dora: Ja klopt, hoort eigenlijk als droom in de roman..
  Dank je