|
< terug
Het bezette bed
Ze had zelfs de oorlog verlinkt
nu was er amper tijd in ongeloof
gisteren was ze vreselijk verminkt
van haar beide borsten beroofd
slechts één bloedblote dag erna
ondersteunde ik mijn verslagen ma
"U houdt hier onterecht een duur bed bezet,"
sprak de coördinatrice doortastend ijspegelkoud
haar planning dreigde te bevriezen
voor mij was het jonge blaag
niet meer dan meedogenloze vieze Lieze
"Mevrouw, u dient toch echt plaats te maken
voor veel ernstigere zaken."
woedend dacht ik er het mijne van
bestaat er een erger geval van jammerdan
doodverklaard verkankerd rattenplan
een schim van wat ooit was geweest
schuifelde verdrietig aan mijn arm
verschrompelde en strompelde
mijn oermoer was stokoud
maar mij mateloos vertrouwd
dat sterke levenslustige wijf
gehavend onvolledig lieve lijf
niemand mocht merken
hoe ze deze slag ging verwerken
ze was altijd ludiek aktief
nu was ze ontdaan, beroofd
van enig toekomstperspektief
nooit was haar een rozentuin beloofd
druppende drainageslangen langszij
vertrok ze met opgeheven hoofd
ja mevrouw, die horen er nou eenmaal bij
nooit en te nimmer zou ze Lieze bekennen
dat ze nu pas leerde aan zwakte te wennen
moedige mama, statig majestueuze tempel
doodmoe drentelden wij over de drempel
waardig was ze van de oude stempel
haar moedige allerlaatste strijd
bracht ons enkel maar
nog dichter bij elkaar
feedback van andere lezers- teevee
Het vertrouwen
in de rouw
bij het ontvrouwen
van de vrouw!
Dora: Mooie feed teevee, ik word er warm van, dank je wel... - ivo
oeps zo bitter smaakt een gedicht als het gevoel vanuit tenen en vingers wordt gezet ..
Dora: Ik ben er zeker bitter om. Schandalig dat personeel van een ZIEKENhuis zo weinig begrip heft en ik kan je vertellen dat het nog veel erger werd ook... De domheid van alle vieze Liezes is werkelijk schokkend. - Danvoieanne
Wat een moed zet je hier neer ...Knap met intense gevoelens...
Dora: Mijn moeder kreeg toen wel door dat zwak zijn geen schande is... maar ik wens alle vieze Liezes eens zo'n zelfde behandeling toe, kletsen ze wel anders... Dank je - Hoeselaar
Een pracht van een levensverhaal dat jammer genoeg niet meer in deze onpersoonlijke tijd past.
Goed geschreven!!
Willy
Dora: Ja het is dan wel geen diepzinnig zweverig poweem, maar ik moest het even zo direct en uitvoerig kwijt.
Mijn moeder stierf trouwens al achttien jaar geleden. Wat was dat snotblaag een malloot zo zonder enig medeleven of begrip...daarvan kom ik er nog regelmatig bosjes tegen... - Wee
Niet zweverig, wél rakend en recht voor het raapje.
Ik vind 't een indrukwekkend gedicht.
Dora: Dank je Wee... recht door zee
recht zo die gaat, precies wat er staat want inderdaad
dat moet ook eens zo af en toe,
|
