|
< terug
Jij, mens.
Een kind in al
zijn onbezonnen overmoed
vreest geen geesten,
zij zijn immers de
boden van het leven.
Droom dus je onbekende weg.
Wandel opgewekt
de immerdurende
spinsels van je hart.
Schep je prachtige,
levenloze
wonderwezens.
Bevolk ermee
de schimmige werelden
Van je nacht.
Laat hen lijden.
Leer hen liefhebben.
Gun hen dat wat je zelf
niet kon, mocht koesteren
in het immense paleis
van je verdriet.
Jouw geest,
gekerkerd in een sombere cel,
opgesloten achter wenende tralies,
verspert zichzelf de
bevrijdende weg.
Verlaat de brakke poel van je
smart.
Verbreek de ketenen van de dans
geleid door
bedwelmende onmacht.
Geef liefde aan wat haat vraagt.
De tijd is je
welwillende bondgenoot.
Jij zijn willoze slaaf.
Laat de nacht, opgejaagd
door de dovende dag,
zich roekeloos storten
in haar duisternis.
Zijn lot ligt daar verborgen.
Leef je leven.
Uitdagend.
Hoogmoedig.
Zacht!
Jij mens,
bent wie je bent.
Vergeet dat nooit!
feedback van andere lezers- Danvoieanne
Inderdaad, je bent en blijft wie je bent.
nachtdwaas: gelukkig maar - ivo
wel lang voor wat je wou zeggen de laatste drie verzen waren genoeg voor mij
nachtdwaas: thanks Ivo - Dora
Mooi, veelzeggend, hoopvol en van meer kanten belicht
ik zou er wellicht twee van maken,
maar wie ben ik, ik stuur ook wel lange in...
nachtdwaas: ik hou er van te schilderen met woorden en probeer de gevoelsdetails misschien wat te veel in de verf te zetten
danke
Paul
|
