naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Telkens dooft het pluralisme

door elze

het kenmerk van een naakt verlangen
dat taalkundig mij verziet in liefde
weliswaar met afgebroken zinnen
plaatst ons samenzijn
tussen houten pilaren

buigzaam zoals de nacht
riekt naar stilstaande uren die
sober doch kwetsbaar de repen
maanlicht versmallen speurt
mijn domein naar eenvoud

een eenvoud zonder sporen
die wijzen naar nieuwigheden

we dragen deze zomerlente
in onze handen, zaaien begrip
waar liefde is gedoofd en spelen
het spel met woorden
en zinloze gedachten

feedback van andere lezers

• Dora
  Mooi dit, een belofte in ragdunne tule
  (sober doch teder de repen in verband met 2 x kwetsbaar?)
• Aramis
  als filantroop vind ik dit filologisch geslaagd !
• warket
  Raak (ik vind op dit toetsenbord het uitroepteken niet)
• ivo
  zeer knap en raak ! geschreven ...
• Danvoieanne
  Heeeeel Mooi