< terug
Windwachter
De wind rees
en het geluid kwam….
Sinds lang zijn zij
langs dunne twijgen
in nare dromen geleid
waar harten schijnen
onder vallend water
van wangen zacht
Sinds lang zijn doden
langs dunne wortels
in herinnering geleid
waar liefde is begraven
in oude mulle aarde
Geen monden meer
om te drinken van de wind
of ogen om scherp te stellen
op daarboven, op de sterren
enkel geluid zacht, als een snik
enkel het eenzaam breken van de wind
feedback van andere lezers- lin
Fascinerend gedicht.
Ik twijfel een beetje aan de eerste "zij" (regel 3), slaat die terug op het geluid, dan zou het enkelvoud zijn, dus ik kom daar niet goed uit.
Prachtig hoe het gedicht eindigt, heel poëtisch.
Ik heb er van genoten!
gr lin stormvonk: In de eerste versie stond er
Sinds lang zijn de levenden
langs dunne twijgen
in nare dromen geleid
waar harten schijnen
onder vallend water
Maar ik vond dat een beetje te bruut - alie_jankind
facinerend dit....
aarzel je over de laatste twee strofen? ze staan wat los van de rest ...
waar liefde begraven is, leest als de kern, heel mooi
groet stormvonk: Ik heb het apart gezet omdat ze anders van toon zijn, om zo
een duidelijk verschil te krijgen. Bedankt - Danvoieanne
Knap stormvonk: Dank je Anne - ivo
heel knap storm, zo ken ik je stormvonk: Mijn vrolijke ik - Dora
Ik vind deze diep, mooi en meeslepend - Aramis
heel, heel poëtisch ! - VUURKRACHT
Mooi!
De laatste zin klinkt bijzonder... - jan
machtig mooi
grtzz - Mistaker
Een echte Vonk, die slaat over.
Groet,
Greta - Lucky
ik begrijp de opmerking van Lin maar ik dacht niet aan de eerste strofe maar aan mensen
goed dat je voor 'zij' gekozen heb
wat die witruimte had dat voor mij niet gehoeven voor mijn gevoel kan het gewoon aansluiten maar ook dit begrijp en het is de dichters keuze.
Mooi gedicht en graag gelezen
|