naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Windwachter

door stormvonk

De wind rees
en het geluid kwam….

Sinds lang zijn zij
langs dunne twijgen
in nare dromen geleid
waar harten schijnen
onder vallend water

van wangen zacht

Sinds lang zijn doden
langs dunne wortels
in herinnering geleid
waar liefde is begraven
in oude mulle aarde






Geen monden meer
om te drinken van de wind
of ogen om scherp te stellen
op daarboven, op de sterren

enkel geluid zacht, als een snik
enkel het eenzaam breken van de wind

feedback van andere lezers

• lin
  Fascinerend gedicht.
  Ik twijfel een beetje aan de eerste "zij" (regel 3), slaat die terug op het geluid, dan zou het enkelvoud zijn, dus ik kom daar niet goed uit.
  Prachtig hoe het gedicht eindigt, heel poëtisch.
  Ik heb er van genoten!
  gr lin
  stormvonk: In de eerste versie stond er
  
  Sinds lang zijn de levenden
  langs dunne twijgen
  in nare dromen geleid
  waar harten schijnen
  onder vallend water
  
  Maar ik vond dat een beetje te bruut
• alie_jankind
  facinerend dit....
  
  aarzel je over de laatste twee strofen? ze staan wat los van de rest ...
  
  waar liefde begraven is, leest als de kern, heel mooi
  
  groet
  stormvonk: Ik heb het apart gezet omdat ze anders van toon zijn, om zo
  een duidelijk verschil te krijgen. Bedankt
• Danvoieanne
  Knap
  stormvonk: Dank je Anne
• ivo
  heel knap storm, zo ken ik je
  stormvonk: Mijn vrolijke ik
• Dora
  Ik vind deze diep, mooi en meeslepend
• Aramis
  heel, heel poëtisch !
• VUURKRACHT
  Mooi!
  De laatste zin klinkt bijzonder...
• jan
  machtig mooi
  
  grtzz
• Mistaker
  Een echte Vonk, die slaat over.
  
  Groet,
  Greta
• Lucky
  ik begrijp de opmerking van Lin maar ik dacht niet aan de eerste strofe maar aan mensen
  goed dat je voor 'zij' gekozen heb
  
  wat die witruimte had dat voor mij niet gehoeven voor mijn gevoel kan het gewoon aansluiten maar ook dit begrijp en het is de dichters keuze.
  
  Mooi gedicht en graag gelezen