naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

afgetakeld moe

door ivo

afgetakeld moe
trekt de spiegel
het spiegelbeeld
weg van de herinnering
die is gebleven
loodzwarte plekken
als kogels in een geweer
die dampend het ijzer
verlaten
vertellen leugens waarheid
die men liefst vergeet

eenmaal
het brandend lont
het vat vindt
is zelfs hoop
geen optie meer

afgetakeld moe
zoekend naar vrede
opdat het rusten
goed mag doen

feedback van andere lezers

• VUURKRACHT
  Intrigerend gedicht, waarvan de woorden raken als het vuur van afgeschoten pijn.
  Ik hoop dat het goed met je is Ivo; lange tijd niets meer van je gehoord!
  
• CHRIS
  zoek:in al wat je doet
  possetieve energie word nooit moe
• Wee
  Mooi, Ivo. Vooral je eerste strofe vind ik bijzonder.
  
• Danvoieanne
  Rusten en nog eens rusten...Mooi
  ivo: dank je wel ...
• Dora
  prachtige metaforen...Ivo
  het weer, die roestvlekken zijn dwars doorheen de spiegel gevreten,
  ivo: dank je wel Dora, idd metaforen om te vertellen wat haast niet te verwoorden is ..
• teevee
  Een brandend lont
  is wel gezond
  wanneer het terstond
  de opening vond
  ivo: dank je wel teevee .. hahaha zoiets kan je ook wel lezen ..
• alie_jankind
  mens onderweg, mooi verwoord
  
  hartelijke groet
  ivo: zo is het Alie, mens onderweg vindend zichzelve ... zonder spoor van kruit en dampend geweld ... dank je wel
• jan
  met zwaar geschut werken kost alles Ivo
• hettie35
  Heel ingrijpend Ivo,
  groetjes Hettie