|
< terug
Dag lieverd
uitzichtloosheid
ongrijpbaar wezensbroos
klemt het om mijn strot
onvermogen blijft mateloos
het moddert in zware lome stromen
traag vastberaden
zoekt het zwaar beladen
zijn weg naar het laagste punt
begrip ligt ongekend onder scheuren
machteloos teleurgesteld onbehagen
domme krachten sleuren aan veel
mooie herinneringen die zeuren
ze vertrekt en neemt
mijn teerste delen mee
verstikt het lievegoed
in mij gaat zij langzaam dood
de weeë geur van warm bloed
verliest zijn reuk in rood
een heidens wees gegroet
trekt tranen door mijn hoofd.
zonder etterend afscheid
is eenzaamheid verleerd
bijna de hele halve eeuw
bezweert en keert
woede zwelt uit kieren
slaat gaten in verlaten straten
wel eens geïrriteerd
was ik eerder nooit
echt kwaad op haar
maar
niet alles is weg te praten
feedback van andere lezers- Wee
Heftig ...
Dora: Dank je Wee, zoals je hebt gemerkt: gedicht en verhaal vandaag vormen één geheel... - teevee
Ook al schrijf je
het heftig van je af
achetrblijvend gevoel
lijkt op straf
Dora: Pijn doet nou eenmaal zeer, dank je teevee - Danvoieanne
Zeer intens deze ...
Dora: Ja, dank je wel voor je medeleven, Anne/ - Hoeselaar
Ga je verhaal nog doornemen vandaag zal dit niet meer gaan, daarna krijg je mijn feed back
Willy
Dora: De beide verhalen hebben iets in de titel met een steen... dank je Willy
|
