naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Mens-Dom

door nachtdwaas

Meeuwen zweven stil
hun doelloze vlucht
boven de zilte levensbron,
zoeken in eindeloze spiralen
de schichtig opduikende pijlen,
zilveren gedachten
uit peilloze diepten,
hartstochten van
onlevende dromen.

Achter de heuvels
van verdrongen verlangens
bloeit gloeiend op
de ochtendzon
van vervullende wensen.
Wonderwezens,
ontsproten uit beangstigde geesten,
bewonen de lieflijke valleien.
Bevolken het leven met leven,
verwonderen de vreugde
met hun ongeremde levenslust.

Terwijl het bestaan
wezenloos ontvlamt,
leert de wijsheid
de dwaasheid
van zijn ongeduld,
zoekt het streven veraf
de nabijgelegen waarheid,
is het leven op weg
naar zijn eindeloze bestemming,
verblijden wolken zich
in hun oplossende dans,
bouwt de wereld
zijn onvolprezen bouwwerk
voor wezens die slechts
vermogen te besmetten
de geschonken gulheid
van hun nest.

Toch heerst er vreugde in hun harten.
Immers voor ieder overwonnen leed
is er louterende pijn vergoten
door hen die vreesden
dat hun nutteloze bestaan
slechts zou kunnen vervuilen
wat zij vol liefde wensen
te koesteren in zijn behoud.
Doch hun angsten zijn bodemloos
in hun onmacht.
De fakkel van hun moed
wordt steeds weer doorgegeven,
voor immer gevoed
met de brandende bloesems
van hun verdrongen lijden.

feedback van andere lezers

• Danvoieanne
  Graag gelezen deze...
  nachtdwaas: danke Anne
• Aramis
  Prachtig visueel :
  
  "Achter de heuvels
  van verdrongen verlangens
  bloeit gloeiend op
  de ochtendzon
  van vervullende wensen"
  nachtdwaas: danke Jan