|
< terug
Dat weet je toch...
Je droogde mijn tranen toen ik huilde
beurde me op toen ik baalde
je spoorde me op en bracht me terug
toen ik niet-begrijpend verdwaalde.
Alleen te staan zonder hulp
de wereld uit te dagen
te geloven in echte vriendschap
zonder naar 't waarom te vragen.
Jij leerde me opnieuw te lachen
mijn spiegel te vertrouwen
de blik omhoog te richten
niet langer af te snauwen.
Ik vroeg je steeds weer - keer op keer
waarom ik dat allemaal had verdiend
je haalde glimlachend je schouders op:
"Dat weet je toch, ik ben je vriend..."
© Eric
feedback van andere lezers- Dora
wees er wel zeer voorzichtig mee want
zelfs een ijzeren brug kan metaalmoe raken
door gemis van zelfvertrouwen aan jouw kant
eric: Liefde is... altijd weer opnieuw verder gaan...
Dank voor je reactie! - VUURKRACHT
Wat een schitterend gedicht heb je hier neergezet,
verzen die spreken over trouw en 'echte' vriendschap!
eric: Erg blij met je reactie, Monique.
Dank je! - killea
a most beautiful poem Eric
xx
j
eric: Gewoon simpel: "Poetry ought to be a very simple expression of a very single moment."...
Dank voor je reactie xx - Wee
Ontroerend gedicht.
x
eric: Dank voor het ontroerend ! - Danvoieanne
Zeer ontroerend mooi.
eric: Dank je, Anne! - acronian
heel mooie verwoording van vriendschap!!
eric: Dankjewel! - alie_jankind
in de sfeer van Toon Hermans,
mooi vriendschapsvers neergezet
groet
eric: Toon Herman heb ik altijd bewonderd, misschien onbewust hierdoor laten inspireren...
Dank voor je reactie! - jan
vriendschap is het mooiste wat er is!
grtzz
eric: Reken maar!
Dank voor je reactie!
|
