< terug
Vertwijfelde stilte
Bomen sterven nooit
van erkend verdriet,
slechts de vlam van
hun verboden verlangens,
deemsterend in een nog
hoopvolle gloed wordt
gedoofd door de laatste
machteloze zucht.
Afgestorven bladeren vallen menig.
Vormen neerdwarrelend
een bedwelmende droom.
Herbergen de nog steeds
verterende angsten,
moeiteloos verbannen naar een
reeds voorgeleefde toekomst.
Vullen traag, gedragen
door nog onbekende winden,
de vertwijfelende stilte
verborgen in grauwe eenzaamheid.
Geen levende gedachte wordt aan hen vergoten.
Hun lijden is verdord in het wildbloeiende woud.
Halsstarrig geketend aan voorbije levensflarden
zoeken zij statisch hun vrijheidsweg.
De bruisende lach van weleer galmt doods in
de enge valleien van hun verzwegen verdriet.
Onstuimige hartstochten beuken de gepijnigde takken,
zingen het uitdrukkingsloze lied van verdrongen waanzin.
Steeds weer bieden zij de heftig kwellende weerstand.
Laten achteloos glijden geestvoedende hemeltranen.
Beschermen hun onschuldige loof,
de verzwakte ziel van hun zijn.
Zij beleven geesteloos
de vervagende avondschemering.
De herinnering aan wat was de dag
laat hen verder teren in hun eeuwige nacht
waar niets hen nog vermag te deren.
Speels boort nu een
sprankelende gedachte
de versteende aders.
Splijt open de dichtgesnoerde stam.
Doet luisteren het gebroken gevoel
naar helder murmelend gefluister
verscholen in de eindeloze
diepten van het weten.
Daar immers ontkiemt, steeds weer,
de vrucht van nieuwe weemoed.
feedback van andere lezers- Danvoieanne
Graag gelezen, Paul.Groetjes. nachtdwaas: danke Anne
grtjs
Paul - hettie35
Heel erg mooi,
groetjes Hettie nachtdwaas: Danke Hettie
grtjs
Paul - Wee
Mooi, Paul, met prachtige slotzinnen.
(Je reactie op mijn feed bij jouw 'Kom' raakt me diep.)
x nachtdwaas: Danke Wee
grtjs
Paul - anjer
machtig mooi neergezet, vertederende angsten blijft me bij, daar kan ik me wel wat bij voorstellen... zeker die kinderen hebben. grt Anjer nachtdwaas: danke Anjer
grtjs
Paul - Dora
Mooi: Speels boort nu een sprankelende gedachte de versteende aders.
nachtdwaas: Danke Dora
grtjs
Paul - Kat
Werkelijk schitterende poezie!
|