|
< terug
Het afgelegen tijdsboeket
Deze dood mijn lief deze dood ontwaakt aan de
schemerige polderrug ver weg van alle klanken
die de kilte zomen aan de eenzaamheid waar
geen mens of dier ontkomt aan de gevolgen
van deze afgelegen tijdsboeket
het zicht nimmer scherp als mijn ogen
haken aan de wimpers en geen trots gebaar of
een wuivend vaarwel maar steeds een opnieuw
ontmoeten in het spektakel dat steeds maar
twijfelend hetzelfde spoor begraast
deze herfst staat opgestapeld tegen de bedding
van het leven, geen zaailingen oogsten
nog geluk mijn lief maar het is het gemak waarmee
deze liefde wordt bedreven al is de schreeuw
niet van lust maar van afgebroken zinnen
feedback van andere lezers- Danvoieanne
Mooi intens beschreven - alie_jankind
mooie keuze van titel bij dit vers
intens geschreven
groet - Dora
Ik vind hem prachtig,
Omdat ik hem niet goed kon plaatsen
heb hem gekopieerd en voor mezelf anders ingedeeld
(puur opdat ik het makkelijker lezen kon)
Deze dood mijn lief
deze dood ontwaakt
aan de schemerige polderrug
ver weg van alle klanken die de kilte zomen
aan de eenzaamheid waar
geen mens of dier ontkomt
aan de gevolgen
van DIT afgelegen tijdsboeket
elze: Dora, ja zo leest het beter ,,mijn dank ,, - Kat
Het raakt diep zoals jij herfst beschrijft, een genot om te lezen! Liefs Anneke - anjer
elze, deze is mooi, maar sluit me bij Dora aan, leest ietwat moeilijk, en ik zou ook zeggen DIT afgelegen tijdsboeket, grt ANjer
|
