naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Eenzaamheid

door nachtdwaas

Eenzaamheid

Laat hem alleen!

De eeuwige dwaler rust uit,
verscheurt door knagende gedachten,
in zijn geborgen eenzaamheid.
Laat hem gedijen
op de bronnen van zijn dromen,
achteloos ontsproten
uit diepzinnige wensputten,
eenzame herinneringen
van zijn gekwelde geest.
Hij ziet
wat anderen verwaarloosden,
een spottende blik, diep bedroefd.

Dwaze daden van machteloze woede
verduisteren de lieflijke paden,
verbreken het innig fluisterende lied.
Een pijnlijk etterende bron
welt op uit naamloos onbegrip.
zij drenkt erin haar blinde bitterheid.

Twijfelende vragen bestormen
in wrange wellust de
standvastige eigenheid.
Bestaat nog steeds de weg
terug naar de rustgevende bron
wiens levensaders deed stromen
de bedwelmende sappen
van zijn verstard gevoel?

Angst overwint de reden
van een gepijnigd hart.
Onbeslist blijft het kille treuren,
gevolg van de zoveelste,
bittere, ontgoocheling.
Geen wil is sterk genoeg,
kan overleven in een
onbekende tijd.

Wat voelt de dwaler
in zijn gezochte eenzaamheid?

Is hij gebroken in zijn
verloren geluk?

Hij lacht meewarig
naar hen die reiken hun
kelken van geweigerd
medelijden.
Dwing hem niet.
Laat hem alleen
met zijn gedachten,
slechts zijn hart roept
om tederheid van haar die
ze nog niet schenken kan.

Laat hem wachten in zijn
Eenzaamheid.

feedback van andere lezers

• Wee
  'Laat hem alleen!'
  Mooi, donker gedicht, Paul.
  x
  nachtdwaas: Danke Wee
• anjer
  maar waar een wil is is een weg Paul! grt Anjer
  nachtdwaas: danke Anje
  grtjs
  Paul
• Danvoieanne
  Mooi
  nachtdwaas: danke Anne
  grtjs
  Paul