naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Een rots in de zee

door commissarisV

Een puntje in de oceaan.
Een bries waait door onze haren.

Hand in hand, oh Rosita, kijk hier:
Een jongen die ons toelacht vanuit het graf.

Een vlag die eenzaam wappert,
klapperend aandacht vraagt.

Verdorde bloemen:
5, 10, 40 Jaar geleden.

Hij sprak Portugees in een absurd conflict;
één schot.

Eén verdroogde bloem: een roos.

Misschien door een zachte hand neergelegd,
oprecht z'n lief en nu robuust en uitgeblust,
met twee kleinkinderen aan de hand.

Was zij het vijf jaar geleden?

Met een glimlach naar de glimlach in het graf,
de deur sloot voorbij haar grijze man,
de straat opliep met een laatste roos:
Nog éénmaal naar het graf?


Opgedragen aan vele vergeten dode jonge soldaten
Ergens op Ilha de Santa Maria, Açores (Azoren) Winter 2010.

feedback van andere lezers

• Wee
  In stilte gelezen ...
  x
• Danvoieanne
  Met veel gevoel geschreven...
• teevee
  Levenden en doden
  er zijn er zo velen
  waar wij het antwoord
  in moeten verdelen
• jan
  stilmakend...
• CHRIS
  rots in de branding