naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Een bron van rust

door cloclo

De rosse weerwolfmaan
bescheen die winternacht
het koperen Christuskruis
feller dan ik had verwacht.

Ik riep om haar, krijsend
uit alle macht. Met een
olielamp kwam zij kijken
naar mijn jammerklacht
wiegde mij in haar armen
zong slaap kindje zacht
terwijl ze wees naar de
sterren met al hun pracht.

Wat was zij lief en aardig.
Daar heb ik vele jaren later
nog vaak aan teruggedacht.

Vooral nu ze met een
koperen Christuskruis
wordt weggebracht.

Of teruggebracht........
naar een bron van rust ?

Weer word ik door
haar gesust !

feedback van andere lezers

• VUURKRACHT
  Gedragen verzen als afscheid
  en herinnering. Mooi!
• joplin
  De warmte van de herinnering draagt ons.
  verdriet en troost
  mooi gedicht
• andremoortgat
  Pakkende en liefdevolle herinnering
  Warme rust...
• Danvoieanne
  Mooi omschreven.