|
< terug
158-Schelde-Carrousel
Sinds lang reeds begraven
in de plooien van de tijd
sinds de Scheldestroom mij
intrigeerde voor dat 't luwde
voelde ik dit waterritueel
en de kracht die het stuwde
Ik hou van stroom in volle kracht
en volg de golven in jubelkreten
voor mij de hartenklop voller zee
ik voelde…deze polsslag wil ik meten
Zwemmer toen zestien reeds ervaren
vroeg ik… leg je arm om mijn heden
lach toch en speel al je waterkuren
zoen met fris geweld mijn jonge leden
Zoen mij al golvend... samen spinnen
strek je blinkend kleed …spoel mij vrij
in 't wilde waterbed hartje minnen
stop mij diep in 't waterdeken
sus mij met je golfslag …op jou…
je bed raak ik niet uitgekeken
Tot (en dat zit diep) die carrousel
plaats zou geven aan een golvenkraal
zacht in wenteling met mijn stroom
in fluistertoon draaiend met gemaal
En in deze veel te grote bedstee
was ik jaren verliefd …en nog
want stroom is mijn waterdroom
en de waterdans mijn leven toch
Decennia later volop zomer daar
aan Scheldeoever stralende lucht
zon en water een carrousel ontsproot
zie 't waterwentelwiel nam zijn vlucht
't Hart bonst in diepste kamer, verleid
in overdrive… in 't immense waterbed
vlucht van 't stuwend water eigen gereid
doorsnee 30 meter -blauwlichtend violet
'k Ga in rondedans met horizon en blauw
die ringelingen van grote cirkels… 't lukt
de einder ver spuit intense zonnesplinters
'k drijf in mijn stroom , mijn lief, verrukt
--------------------
Maar als na donderslag komt 't besef
heel het plaatje keert om en om en om
golfslag van hoogtij slaat waterwiel stuk
't zacht geruis gaat over in fors gegrom
Onderwaterspiralen… kurketrekkers gelijk
'k besef keihard… dit is niet wat 'k vroeg
alsof iemand de sleutel in 't slot omdraait
't hemelbed schokt …valt uiteen …Genoeg
Draaikolken sleuren alles in flarden , zuigen
longen stromen vol met waterbellen, schuim
hoogtij accelereert.. stroom volgt voluit doel
zwemmer raakt in nood …volle tij gaat ruim
Ze komen me halen… watertrollen rond m'n leden
volle jacht nu van watermassa …'k drijf weg
nijpt mijn longen op weg naar daar beneden
ik mis de oever en…ik weet nog wat ik zeg
Volle lucht mis ik hier … knalgele zon daar
't hart bonkt en bonst , adem in verzet …..
aan oever rood rumoer over 't plots gebeuren
de wereld verdwijnt in donkerblauw violet
Blauw mijn handen - spieren raken uit balans
kreunend groeit deel paniek onder hersenpan
automaat in benen … rot vermoeid en uit cadans
Is hier ? Hallo? iemand die me helpen kan ?
(Twee jonge sterke sportlui (redders)
brengen mij aan wal….)
Sinds lang reeds begraven
in de plooien van de tijd
Nog zeg ik en nog denk ik :
" Sus mijn harteslag"!
't Waterbed was veel te groot
voor mij … die dag !
feedback van andere lezers- joplin
de kracht van water had je beet
even geluk gehad
xx
andremoortgat: Doorleefd... zeker en vast
(ik kwam uit 't water op den tast) - hettie35
Indringend geschreven,knap.
Groetjes Hettie
andremoortgat: Dank voor mooie reactie
mvg - Kat
Ik hoef geen waterbed, ik woon aan het water dat is meer dan genoeg! Graag gelezen!
andremoortgat: Idd. en ook nog dat
als 't regent worden we nat! - Danvoieanne
Knap
andremoortgat: Dank voor FB Anne - bragt
wel met zeer afwisselende inhoud en ritmes geschreven, doch met verantwoorde epos.
andremoortgat: Dank je wel voor de ge"bragte" FB
|
